Tag archieven: turkije

reisblog-vliegen-als-je-zwanger-bent

Vliegen als je zwanger bent: een extra waarschuwing!

Vliegen als je zwanger bent. Als je nog geen 28 weken zwanger bent is er niets aan de hand, denk je. Ook ik dacht dat. Totdat ik na mijn vakantie bijna niet mee terug mocht vliegen. Bij de meeste airlines hoef je pas een zwangerschapsverklaring mee als je 28 of 29 weken zwanger bent. Soms kan het echter verstandig zijn al met 25, 26 of 27 weken zwangerschap een verklaring mee te nemen, ook als er geen complicaties zijn. Lees hier waarom.

Vliegen tijdens de zwangerschap

Als je voor het eerst zwanger bent of voor het eerst wil gaan vliegen als je zwanger bent dan zit je waarschijnlijk met een hoop vragen. Tot hoeveel maanden zwanger mag je eigenlijk vliegen? Vanaf hoeveel weken zwangerschap mag je niet meer vliegen? Vanaf wanneer moet je een zwangerschapsverklaring meenemen als je op vliegvakantie gaat? En wat is dan een Fit to Fly? Ik geef er straks antwoord op.

Ik vertel je eerst wat mij overkwam.

zwanger-op-vakantie-met-peuter

Zwanger bij de incheckbalie in Turkije

We zijn in Turkije. Na 3 heerlijke weken vakantie in Dalyan en Olüdeniz (2 onwijs mooie plekken aan de Lycische kust in Turkije) staan we met onze tweejarige dochter, onze bagage, de Bugaboo en met mijn zwangere buik bij de incheckbalie op Dalaman airport voor de vlucht terug naar Nederland.

Ik overhandig de paspoorten en zoek de tickets.

De check-in medewerker van de balie naast ons kijkt naar me. Hij scant mijn buik en waarschuwt direct zijn buurman, de meneer van onze balie, die me vanaf borsthoogte niet kan zien omdat ik recht achter zijn balie sta.

De man lift één wenkbrauw, fronst er vervolgens twee, zegt snel iets in het Turks terug en buigt zich vervolgens naar me toe, alsof hij me een geheimpje gaat vertellen.

Bijna fluisterend zegt hij:
‘Can I ask you a personal question?’
‘Eh yes…’
‘Are you pregnant?’
‘Yes.’
(Nee, ik vond het Turkse eten zo lekker dat ik me echt niet in kon houden. Ja, ik ben wel ietsje aangekomen. Valt het op?)

Are you pregnant?

‘How many weeks?’
‘Twenty eight,’ zeg ik naar waarheid.
Of ik dat kan bewijzen, vraagt hij.
‘You have medical declaration?’
‘Yes.’

Die heb ik. Ik had -op aanraden van een van mijn lezers- speciaal nog een zwangerschapsverklaring meegenomen, ook al hoefde het officieel nog niet.
‘But it’s in Dutch,’ zeg ik.
Hij bekijkt de brief.
Het aantal weken staat er helaas niet op. Wel de uitgerekende datum: 24 augustus 2009.

Ik wijs naar de datum.
Weer fronst hij.
‘But then I have to calculate.’
Precies.
‘Twenty eight weeks,’ zeg ik nog maar een keer.

De luchtvaartmedewerker gelooft niet dat ik 28 weken zwanger ben.

Hij gelooft het kennelijk niet en wil de papieren hebben. Kopietjes maken.
Ik krijg ze bij de gate weer terug, belooft hij.
Hij overhandigt ons de instapkaarten.

Het is mei. Ik ben pas in augustus uitgerekend. En toch twijfelt hij of het wel veilig is om te gaan vliegen.

Met een niet zo fijn gevoel begeven we ons richting de security check. Ook dat verliep niet bepaald soepel, maar dat vertel ik een andere keer wel. Het belangrijkste voor nu was dat we konden vliegen. Nou ja, we hadden de instapkaarten. Konden die nog afgenomen worden? Het zou toch niet… Meer dan een uur zaten we in onzekerheid.

Stel je voor dat we niet mee mogen!

vliegen-zwanger-turkije

Wat als je niet mag vliegen?

Uiteindelijk kreeg ik bij de gate mijn brief van de verloskundige en mijn zwangerschapskaart terug. Ik mocht vliegen! Maar wat als het niet had gemogen? Had ik dan wekenlang in Turkije moeten blijven en daar moeten bevallen? Had ik eerst een onderzoek in een Turks ziekenhuis moeten krijgen? Had ik moeten wachten op een medische verklaring van een Turkse arts? Of had ik met de bus en de trein terug naar Nederland gemoeten? Ik heb geen idee.

Snelle bevalling

Uiteraard beviel ik niet tijdens de vlucht. Qua snelheid had ik dat wel gekund trouwens, want ik beviel binnen anderhalf uur en na slechts 1 perswee. Nog geen 10 minuten nadat we bij het ziekenhuis waren aangekomen en ik nog gewoon zelf naar binnen was gelopen. Maar goed, dat was pas in augustus en het was nu nog mei.

Bevallen tijdens de vlucht

Toch gebeurt het wel eens. Zo af en toe bevalt er toch iemand in de lucht of in het buitenland. Deze vrouw beviel te vroeg op de vlucht van Dubai naar de Filipijnen. Het toestel maakte een noodlanding in India, maar alles kwam goed.

Ook gebeurde het bij een vrouw die (net als ik) 28 weken zwanger was. Ze vloog met Turkish Airlines van Conakry naar Istanbul. Weer een andere vrouw beviel op een vlucht van Saudi-Arabië naar India. En vorig jaar werd ook bij KLM een baby geboren aan boord, onderweg van Amsterdam naar Calgary.

Het kan dus goed gaan en het is natuurlijk wel heel bijzonder, maar liever beval je natuurlijk op een iets veiliger plek, met iets meer privacy, hoe mooi het verhaal later misschien ook is en hoe leuk het ook is als je kind later zijn hele leven lang gratis mag vliegen. Dat was namelijk het cadeau van de Indiase vliegmaatschappij Jet Airways waar een jongetje aan boord geboren werd.

Nog steeds actueel

Ik schreef het stukje over wat er bij de check-in gebeurde lang geleden voor een groot vrouwenblog (ja, ik was al mamablogger voordat de term bestond), maar het is voor zwangeren van nu nog steeds actueel en een waarschuwing lijkt me wel verstandig als je ook vakantieplannen hebt. Hoe zit het precies en waar moet je op letten?

Ik was 25 weken zwanger toen ik ging vliegen. Tijdens de terugvlucht was ik 28 weken zwanger. Officieel had ik nog geen zwangerschapsverklaring nodig.

zwanger-reisblog

28 weken: wel of geen zwangerschapsverklaring?

Met 28 weken zwangerschap zou het nog niet nodig zijn lees je vaak. In mijn geval stond er dat reizen zonder zwangerschapsverklaring was toegestaan tot 29 weken zwangerschap. Ook mijn verloskundige zei dat het eigenlijk niet hoefde, maar de Turkse autoriteiten dachten daar anders over.

Geen risico nemen

Tja, feit is natuurlijk wel dat mensen aan de buitenkant niet kunnen zien hoe lang je zwanger bent. Dus als ze een dikke buik zien is het ook weer niet zo gek dat ze het zekere voor het onzekere nemen. Geen enkele airline wil natuurlijk het risico lopen dat er een zwangere bevalt tijdens een vlucht. En zelf wil je natuurlijk ook geen risico lopen.

Ook al hoefde ik officieel nog geen zwangerschapsverklaring bij me te hebben, ook niet voor de terugreis, er werd wél naar gevraagd en ik had zelfs geweigerd kunnen worden op de vlucht!

Waarschuwing!

Bijna niemand staat er bij stil, maar je kunt dus geweigerd worden door een airline. Zorg dus -als je net rond die 28 weken zit- in elk geval dat je toch een verklaring meeneemt, liefst in het Engels. En hou ook de terugreisdatum in de gaten! Zeker als je een opvallend dikke buik hebt, of, zoals ik, verder best dun bent maar een enorm uitstekende buik hebt, is het verstandig zo’n verklaring mee te nemen. Hoe, wat en wanneer precies lees je hieronder. Eerst even de algemene zaken die je moet weten.

Als ik de foto’s terug zie snap ik eigenlijk wel dat hij twijfelde. Het ziet er hier niet uit dat het nog 3 maanden zou duren…

zwanger-op-vakantie

Vliegen als je zwanger bent

Bij een normale, gezonde zwangerschap kun je het grootste gedeelte van je zwangerschap gewoon veilig vliegen. Bespreek eventuele reis- of vakantieplannen wel altijd met je verloskundige of gynaecoloog. Als er complicaties zijn tijdens je zwangerschap dan is het uiteraard beter om dichter bij huis te blijven en niet te gaan vliegen. Je wil natuurlijk niet dat je baby (of jij) risico loopt.

Zijn er geen complicaties en ben je nog niet hoogzwanger, dan kan een vakantie met het vliegtuig doorgaans probleemloos. Ook een vliegreis van maximaal 6 uur vliegen is goed te doen of -als je je goed voelt- een langere vlucht verder weg, naar Zuidoost-Azië bijvoorbeeld.

Tip: lees ook: 17 redenen om op vakantie naar Turkije te gaan!

Vliegen in het 1e, 2e en 3e trimester

Gemiddeld duurt een zwangerschap 40 weken, ongeveer 9 maanden, en bestaat uit 3 trimesters. In de eerste 2 trimesters (het eerste semester) is vliegen doorgaans geen probleem. De eerste zes maanden kun je dus gewoon op vliegvakantie. Te vaak schijnt ook weer niet goed te zijn, maar je loopt doorgaans niet het risico dat de zwangerschap al begint of dat er complicaties optreden, uitzonderingen daargelaten.

Wil je nog even lekker onbezorgd op vakantie? Boek 1 van deze vakanties: 7x luxe zonvakantie.

Vliegen als je 6, 7 of 8 maanden zwanger bent

Waar het om gaat is het derde trimester. Vanaf week 27 tot 30 mag je nog wel vliegen, maar heb je een zwangerschapsverklaring nodig. Bij de ene airline is dit vanaf 28 weken, bij de andere vanaf 29 weken. In week 31 tot 35 kun je ook nog vliegen, maar dan sowieso altijd met een zwangerschapsverklaring. Ik kom daar zo op terug.

Pas de laatste maand van de zwangerschap mag een vliegvakantie niet meer; week 36 t/m 40 dus.

vliegen-zwangerschap

Tot hoeveel weken mag je vliegen?

Bij de meeste airlines mag je tijdens je zwangerschap dus gewoon nog vliegen tot je 36 weken zwanger bent. Vanaf 36 weken is het zowel voor je eigen gezondheid als die van je baby niet meer toegestaan. Denk hierbij niet alleen aan je vertrekdatum maar ook aan de datum waarop je nog terug moet vliegen!

Uitzonderingen!

Belangrijk om te weten is dat er ook nog uitzonderingen gelden! Er zijn airlines waar vliegen maar tot 34 of 35 weken zwangerschap mag dus check het goed!

Als je in verwachting bent van een tweeling, drieling of andere meerling gelden ook andere regels: je mag dan sowieso na de 34e week niet meer vliegen. Als er complicaties zijn tijdens je zwangerschap mag het ook niet meer na week 34. Bij sommige airlines mag je ook niet eerder een vroeggeboorte hebben meegemaakt.

Zwangerschapsverklaring: wat is het en hoe kom je eraan?

Stel je hebt zo’n zwangerschapsverklaring nodig. Wat is het precies en hoe kom je er aan?

Een zwangerschapsverklaring is een officieel bewijs van je zwangerschap. Er staat op dat je zwanger bent en wanneer je bent uitgerekend. Je vraagt dit bewijs aan je verloskundige of gynaecoloog, of eventueel aan je huisarts of behandeld specialist.

Zwangerschapsverklaring: in het Nederlands, Engels of andere taal?

Vergeet niet te vragen of het er ook in het Engels opgezet kan worden. Zoals je bij mij gezien hebt was een verklaring in het Nederlands niet zo handig. Het is beter om deze in het Engels op te laten stellen zodat het luchtvaartpersoneel op de plek van bestemming (of in Nederland werkende medewerkers van een buitenlandse airline) ook snappen wat er staat. Soms kan het handig zijn in het Frans. Reis je met Etihad (en wellicht ook andere Arabische airlines) dan kan het ook in het Arabisch in plaats van het Engels.

Hoe recent moet de zwangerschapsverklaring zijn?

Een verklaring kun je het beste zo dicht mogelijk op je vertrekdag op laten stellen. Neem het ook weer niet te krap, voor het geval er iets tussenkomt en je ineens geen tijd meer hebt om naar de verloskundige te gaan Doorgaans mag zo’n verklaring in elk geval niet ouder zijn dan 7 dagen en vaak niet ouder dan 5 dagen! Let er dus sowieso op dat er een datum of datumstempel op staat!

Officieel moet je dan in de 48 uur voordat dit briefje wordt afgegeven ook daadwerkelijk nog onderzocht zijn, maar ik vermoed dat dit niet altijd gedaan wordt.

Let op: verschillen per airline!

Vliegtuigmaatschappijen hanteren soms ook nog hun eigen specifieke regels. Bij de ene maatschappij is in de 28e tot de 36e week een doktersverklaring nodig, bij de andere vanaf de 29e week. Soms gelden specifieke eisen!

Let op de verschillende eisen en voorwaarden per luchtvaartmaatschappij!

MEDIF downloaden

Bij sommige airlines kun je een kant en klare Engelstalige verklaring downloaden om in te vullen. Deze moet je verloskundige dan ondertekenen. Bij buitenlandse airlines heet dit een ‘medical certificate’ of ‘MEDical Information Form’ (MEDIF). Je kunt het bijna altijd downloaden en invullen. En uiteraard laten ondertekenen.

Sommige airlines hebben een eigen formulier. Philippine Airlines heeft een EMIS form, dat staat voor ‘Expectant Mothers Information Sheet’, en ook Ryanair wil dat je hun eigen formulier invult. Het is er ook in het Nederlands: Expectant Mother (Dutch). Het moet van te voren worden ingevuld en ondertekend worden door een verloskundige of arts.

vliegvakantie-zwanger

Let ook op de dag van terugkomst!

Wat ook van belang is is hoe lang je wegblijft en wat de datum is waarop je terugkomt van vakantie.

Misschien denk je met je zwangere hoofd alleen aan je vertrekdatum, maar vergeet ook met name de datum waarop je terug vliegt niet!

Misschien denk je met je zwangere hoofd alleen aan je vertrekdatum, maar vergeet ook met name de datum waarop je terug vliegt niet!

Hoe kort voor vertrek moet je de zwangerschapsverklaring halen?

Let er ook op hoe recent de verklaring is afgegeven. Bij de ene maatschappij mag dit document niet meer dan 7 dagen voor vertrek zijn uitgegeven, bij een andere niet meer dan 5 dagen (dit geldt voor de meeste luchtvaartmaatschappijen) en bij sommige Amerikaanse airlines niet langer dan 3 dagen voor vertrek. Bij Singapore Airlines mag het 10 dagen van te voren. Check het altijd zelf nog even!

Doktersverklaring: hoe lang geldig?

Ook hebben veel luchtvaartmaatschappijen weer een andere regel wat de geldigheidsduur van zo’n zwangerschapsverklaring betreft. Bij de ene maatschappij is een doktersverklaring 3 weken geldig, bij de andere een maand (de terugvlucht inbegrepen), maar bij sommige mag het (ook op de terugweg!) niet ouder zijn dan 14 dagen. Let dus goed op als je 2 weken of langer weg gaat!

Regel bij twijfel eventueel nog een medische verklaring van een plaatselijke dokter. Hier kan in uitzonderlijke gevallen om gevraagd worden.

Ga je in het laatste trimester van je zwangerschap 2 weken, 3 weken of langer op vakantie met het vliegtuig check dan goed wat de geldigheidsduur van je zwangerschapsverklaring is. Airlines hanteren verschillende regels!

Bij twijfel: wel of geen zwangerschapsverklaring mee?

Bij twijfel zou ik zeggen: neem ‘m mee! Het is altijd verstandig om zo’n verklaring bij je te hebben. Zonder deze verklaring mogen vliegtuigmaatschappijen je op hun vlucht weigeren als ze vermoeden dat je toch echt al hoogzwanger bent. Sterker nog, als ze het echt niet vertrouwen mogen ze dat sowieso!

Laten we eerlijk zijn, voor een buitenstaander is het moeilijk in te schatten hoeveel weken je precies in verwachting bent. Neem het formulier daarom altijd voor de zekerheid mee als je zwangere buik duidelijk zichtbaar is. Voor de zekerheid kun je ook je zwangerschapskaart meenemen.

Mijn tip: ben je langer dan 6 maanden zwanger neem dan altijd een zwangerschapsverklaring of doktersverklaring mee!

Gebeurt het wel eens dat iemand niet mee terug mag vliegen?

Misschien vraag je je af of het wel eens gebeurt dat iemand daadwerkelijk niet mee terug mag vliegen. Ja, het gebeurt. Niet vaak gelukkig, haast nooit zelfs, maar het komt voor. Het overkwam ook Ellen, die met 33 weken zwangerschap terug wilde vliegen vanaf Bali, maar geweigerd werd. De fit2fly-verklaring was in haar geval niet voldoende voor de terugvlucht, ze moest ook een medische verklaring van een plaatselijke dokter hebben.

Maar wat is dan (een) Fit to Fly?

Fit to Fly

Vaak wordt in plaats van zwangerschapsverklaring, doktersverklaring of gezondheidsverklaring ook de term ‘Fit to Fly’ gebruikt. Veel maatschappijen vragen vanaf 28 weken zwangerschap om een Fit to Fly verklaring staat er dan, een bewijs dat je medisch gezien fit of gezond genoeg bent om te vliegen betekent het eigenlijk.

Ik begreep echter dat een Fit to Fly niet meer afgegeven mag worden. In plaats daarvan kun je aan je verloskundige, gynaecoloog of behandelend arts vragen om een verklaring waarin staat dat de zwangerschap tot nu toe zonder complicaties is verlopen en wanneer je bent uitgerekend. Voor de meeste vliegtuigmaatschappijen is dit document dan voldoende en wordt het gezien als ‘Fit to Fly’.

Hier lees je wat de KNOV, de beroepsvereniging van en voor verloskundigen, zegt over een Fit to Fly.

Er staat verder nog bij dat een zwangerschapsverklaring geen garantie is dat je als zwangere vrouw ook daadwerkelijk mag vliegen. De vliegtuigmaatschappij bepaalt uiteindelijk of het wel of niet mag. In de meeste gevallen hoef je je hier echter geen zorgen om te maken.

Als je een reis had geboekt toen je nog niet zwanger was

Het kan natuurlijk zo zijn dat je je vakantie al geboekt had voordat je überhaupt wist dat je zwanger was. Dat gebeurt heel vaak. Op zich is er buiten die allerlaatste weken om geen reden om je vakantie wegens zwangerschap af te zeggen. Ik zou zeggen gá lekker! Maar neem die verklaring dus wel mee.

Als je al een reis had geboekt voordat je zwanger was, maar nu niet meer mag vliegen

Het kan ook zijn dat je al een reis had geboekt, maar dat de heen- en terugreis of alleen de terugreis nu in de weken vallen dat je helemaal niet meer mag vliegen. Voor de annuleringsverzekering is dit een reden om je geld terug te krijgen, mits je kunt aantonen dat je op het moment van boeken nog niet wist dat je zwanger was. Uiteraard kun je ook overwegen of de vakantie vervroegd kan worden.

Als je een pakketreis boekt als je zwanger bent

Boek je een pakketreis als je al zwanger bent en waarbij je op het moment van vertrek minimaal 28 weken zwanger bent, kijk dan of je al kunt zien met welke airline je vliegt en check de specifieke voorwaarden.

Met een zonvakantie vlieg je meestal met een charter, soms met een lijndienst. De maatschappij kun je soms kiezen, maar het komt ook voor dat je het pas een week voor vertrek definitief hoort. Ligt de vertrekdatum vrij ver in je zwangerschap geef dan voor de zekerheid bij boeking aan dat je zwanger bent en hoe lang.

Lastminute op vakantie als je zwanger bent

Ga je last minute op vakantie als je minimaal 28 weken zwanger bent, check ook dan de specifieke regels van de luchtvaartmaatschappij nog en zorg dat je nog tijd hebt om de verklaring te halen. Eén dag van te voren een reis boeken is dus niet zo slim als je rond de 29 weken of zelfs meer dan 30 weken zwanger bent, maar neem het iets ruimer om die verklaring nog te regelen.

vliegen-als-je-zwanger-bent

Babymoon

Het klinkt misschien allemaal als gedoe, maar het vat best wel mee. Als je als single parent (wat ik inmiddels ben) gaat vliegen met kinderen heb je nog veel meer documenten nodig. Je leest er onder andere over in Vakantietips voor alleenstaande ouders met kinderen.

Juist als je nog geen andere dreumes, peuter of kleuter rond hebt lopen is het natuurlijk hartstikke leuk om nog even lekker op vakantie te gaan voordat straks -met de komst van de baby– een best wel hectische tijd aanbreekt. Als je je eerste kindje verwacht is dit dé kans om nog even met zijn tweetjes te zijn, de dingen te doen die je nog graag wil doen en te dromen over wat komen gaat.

zwanger-vliegen

Zwanger op reis met een baby, dreumes of peuter

Misschien heb je (net als ik tijdens die vlucht had) wel al een ander kindje dat ook meereist. Is je zoon of dochter nog onder de 2 houd er dan rekening mee dat die dus nog op schoot zit. Persoonlijk vond ik dat best wel pittig: één in je buik en één op schoot, maar in de meeste gevallen kun je het afwisselen.

Soms kun je tegen betaling een stoel bijboeken. Soms heb je geluk en is het niet zo druk en kun je soms toch een stoel ernaast nog pakken, maar ga hier niet vanuit. Bij opstijgen en landen moeten kinderen tot 2 jaar wel op schoot.

zwanger-tweede

Vliegen in de eerste 3 maanden van je zwangerschap

Zelf was ik de eerste drie maanden van mijn zwangerschappen ontzéttend misselijk en moest ik er niet aan denken te gaan vliegen. Het idee tussen mensen in te zitten en je zo rot te voelen en misschien te moeten overgeven, nou nee. Beslis dus voor jezelf of je dat wil of niet. Het tweede trimester is eigenlijk de ideale tijd. Je bent niet meer zo misselijk, hebt vaak nog best veel energie en je buik zit ook nog niet te veel in de weg.

Miskraam door vliegen

Soms lees je dat de kans op een miskraam groter is door vliegen. Omdat ik zelf in 2006 na twee maanden zwangerschap helaas een miskraam kreeg kan ik me heel goed voorstellen dat je geen risico’s wil nemen en dan voor de zekerheid liever niet vliegt. In mijn geval had het niets met een vlucht te maken, maar een miskraam wil je niet nog een keer meemaken.

Toch schijnen er geen medische bewijzen gevonden te zijn dat dit verband er is. Als je weinig vliegt is dit risico (o.a. door straling) te verwaarlozen. Wel komen miskramen relatief vaker onder stewardessen voor. Daarom zijn de regels en arbeidsvoorwaarden voor hen aangepast. Dit heeft natuurlijk niet alleen met het vliegen op zich te maken maar ook met de frequentie en daarnaast een combinatie van factoren.

Tip tegen trombose

De luchtdruk in een vliegtuig is anders dan op de grond. Door de lagere druk in combinatie met weinig bewegen bestaat er een grotere kans op trombose omdat het bloed in je aderen niet goed in beweging blijft en dus kan gaan stollen. Maak er een gewenning van om om de zoveel minuten je voeten even te bewegen (ik doe dit altijd standaard een paar keer, o.a. rondjes draaien) en als je er de ruimte voor hebt je benen ook te bewegen. Sta je te wachten in de rij voor het toilet rek en strek dan even. Jammer dan als mensen dat gek vinden.

Draag eventueel speciale kniekousen tegen trombose. Ik mag ze een keer testen dus daar kom ik nog een keer op terug.

Waar moet je verder op letten als je zwanger op reis gaat?

Verder is het verstandig veel water te drinken. Moet je al ontzettend vaak plassen overdrijf dan ook weer niet. En zorg voor een plekje bij het gangpad zodat je niet steeds aan anderen hoeft te vragen of je er langs mag. En verder? Gewoon genieten!

Zeeman: De leukste babykleding voor de laagst mogelijke prijs

Waar naartoe op vakantie als je zwanger bent?

Er zijn mensen die liever niet te ver weg meer gaan, maar er zijn ook mensen die juist als ze zwanger zijn nog even de kans grijpen zonder buggy, draagzak of luiers ver weg te gaan. Zelf ben ik tijdens beide zwangerschappen meerdere keren op reis geweest. Een keer naar Turkije, twee keer naar de Alpen en ook gewoon in Nederland. Je moet voor jezelf uitmaken wat je het fijnst vindt. Ik vond het heerlijk om naar Turkije te gaan! Ik heb er in de jaren dat de kinderen nog heel klein waren hele fijne vakanties gehad op heel veel verschillende plekken. Dit hieronder was ook in Turkije.

hotel-aan-de-blue-lagoon

Geschikte bestemmingen voor zwangeren die niet te ver vliegen zijn

Wil je niet te lang vliegen maar wel naar de zon? Kies dan voor één van deze mooie bestemmingen in Zuid-Europa. Je hoeft er maar 2 of 3 uurtjes voor in het vliegtuig te zitten en het zijn veilige bestemmingen.
Is 4, 5 of 6 uur vliegen ook prima wat jou betreft? Bekijk dan deze zonbestemmingen op niet meer dan 6 uur vliegen.

mamablog

Zwanger op vakantie naar Turkije

Op de foto’s in dit blog zie je mij met mijn 25 tot 28 weken zwangere buik tijdens onze vakantie in Dalyan en Olüdeniz in Turkije.

In Olüdeniz (de 2 foto’s hieronder) verbleven we destijds een deel van de vakantie in hotel Meri aan de prachtige Blue Lagoon. Wat was dat een heerlijke plek! De Vakantiediscounter biedt hotel Meri ook aan.

vliegen-als-je-zwanger-bent

vakantie-met-kind-van-2

In Dalyan kozen we voor een kleinschalige accommodatie. Bekijk hier het aanbod in het sfeervolle en prachtig gelegen Dalyan: vakantie Dalyan.

zwanger-vakantie

Fijne vakantie!

zwanger-vakantie-peuter

In een apart blog lees je hoe je het beste naar Schiphol kunt gaan: auto, trein of taxi?

Wat is jouw ervaring met een baby in je buik? Met hoeveel weken zwangerschap heb jij gevlogen? En had je de zwangerschapsverklaring wel of niet bij je? En is er wel of niet naar gevraagd? Of ga je nog? Of ben je nog niet zwanger, maar denk je dat jij zou willen vliegen als je zwanger bent?

Of ben je misschien grondstewardess, piloot, arts of verloskundige en lees je dit? Ook dan ben ik benieuwd naar jouw commentaar. 

jippe-bish-piratenboot

Op een piratenschip langs de Turkse kust

Wil je een boottocht maken in Turkije? Een tocht met een piratenschip langs de Turkse kust is leuk voor zowel kinderen als voor volwassenen. Heerlijk een dag op het water, vanuit Marmaris langs Içmeler en verder over de Egeïsche Zee de mooie Lycische kust langs. Het was het hoogtepunt van de vakantie!

Hieronder vertel ik je meer over de leuke trip. Wil je echt een vaarvakantie in Turkije boeken, bekijk dan de Blue Cruises.

Een mooie boottour in Turkije!

‘We gaan wel ook nog wel ergens naartoe hoor,’ had ik van te voren al gezegd, want hoe heerlijk de accommodatie ook lag, aan zee, in een mooie groene, heuvelachtige omgeving, ik kon niet wáchten om verder op ontdekking te gaan. Een week bij het zwembad liggen is immers niet mijn idee van vakantie. Ik wilde uiteraard wel iets meer van de mooie Zuid-Egeïsche kust zien.

piratenschip-turkije

Een leuke excursie doen?

Natuurlijk, als je kinderen achteraf vraagt wat ze het leukst van de vakantie vonden dan noemen ze doorgaans een zwembad, glijbaan, speeltuin of de vriendjes met wie ze speelden, en meestal niet ‘dat ene dorpje waar we Turkse thee gingen drinken’ of ‘die mooie route door het binnenland’, maar tóch wilde ik het proberen, want uiteindelijk vinden ze het vaak hartstikke leuk als je iets met ze onderneemt.

Een piratenschip!

En ja hoor, toen ik de folder van de Barbossa boottrip liet zien, een machtig piratenschip waar die van Playmobil direct bij in het niet viel, en ik zelf dacht: ‘O jé, als dat maar niet zo’n mega toeristische tour is, riepen ze allebei meteen: ‘Jaaaaa, dat wil ik!’

Barbossa-piratenschip

Boottocht boeken met korting

Toen bleek dat de één nog korting kreeg en de ander omdat hij pas 5 was nog gratis mee mocht, was de keuze snel gemaakt: dit gingen we doen, ook al was het nou niet direct het soort tripje dat ik in gedachten had gehad. Twee enthousiaste kinderen zijn ook wat waard. En ik wilde dat het een superleuke vakantie voor ze zou worden.

piratenboot-haven-Marmaris

Boottrip met de Barbossa

De Barbossa was niet het enige piratenschip in de haven. Er lagen er meerdere. Maar deze, wat meer naar achteren gelegen, torende boven alles uit. Je ziet hem al liggen als je met een bus of dolmus over de Atatürk Cadesi aan komt rijden. En dan die grote piratenkop van Barbossa op de voorkant en een doodshoofd op de flank. Ha ha, verschrikkelijk eigenlijk, maar voor de kinderen hartstikke leuk.

excursie-piratenboot-marmaris

Lekker op het dek

Aan boord vonden we de perfecte plek, hoog op het dek, heerlijk in de zomerzon, op een paar witte banken met kussens. Van daaruit konden we alles mooi overzien. De kinderen kregen een piratendoekje om hun hoofd en keken vol bewondering naar het grote schip, de trossen touwen en de opgehesen zeilen.

Langs de kust van Marmaris

We voeren langs het drukke deel van Marmaris, langs de hotels die aan de zijstraatjes van de lange toeristische straat de Cumhuriyet liggen. Jeetje, die lagen wel erg dicht op elkaar, en de strandbedjes al helemaal! Toch zaten veel mensen die bij ons in het vliegtuig zaten juist daar. Er zijn vakantiegangers die daarvoor kíezen. Die vinden het juist gezellig. Nou ja, voordeel is wel, als je speciaal voor het uitgaansleven naar Marmaris gaat loop je vanaf je hotel zo de drukte en gezelligheid in.

piratenboot boottocht

Langs de mooie Yacizi hotels

Langzaamaan gingen we meer de natuur in en zag je hotels die wat meer verscholen lagen tussen het groen: de rustiger gelegen Grand Yacizi hotels, mooie resorts als Club Turban, ons eigen hotel ook, en het trendy Nirvana beach café. We zagen nog één keer een glijbaan in de Middellandse Zee uitkomen –‘Mama, mama, mama, kijk, kijk, kijk!’– en toen werd het rustiger.

Van Marmaris naar Icmeler en Turunc

Het schip zette koers in zuidwestelijke richting. Voorbij Içmeler was er meer natuurpracht, rust en minder bebouwing. In de buurt van Turunç was de omgeving mooi heuvelachtig, groen, en met verlaten strandjes met kiezels en helder water, en af toe een zeilbootje.

Mooie baaien in Turkije

We voeren langs Amos en Kumlubük en legden aan in de baai van Baklabükü. Volgens de site hebben we ook Paradise Island (Cennet Adasi), Aquarium Bay (Akvaryum Koyu) en de Bosporus grot (Phosphurus cave) gezien, maar wat nou precies wat was ontgaat je dan wel eens.

zwemstop-excursie-turkije

Boottocht met zwemstops

Onderweg waren er twee stops om te zwemmen. Bij een strandje voorbij Içmeler waar de kinderen konden schatzoeken, en een tweede stop, voor de lunch, in de buurt van het dorpje Kizilkum. Ik trok de kinderen allebei een zwemvest aan en zwom met ze naar de kust. Dat was best even spannend, maar het ging hartstikke goed; gelukkig ben ik zelf ex-wedstrijdzwemster, dat scheelt. Aan land hadden de eerste kinderen inmiddels de schatkist al gevonden en later, weer op de boot, werd de kist geopend: er zaten gouden munten in!

Schuimparty op piratenboot

Het was trouwens geen tour puur voor kinderen hoor. Er waren ook gewoon stellen en groepjes vrienden mee. Op de terugweg kon er gedanst worden en was er –o, wat erg, dacht ik eerst- een schuimparty. Ik weet dat het al sinds mijn jeugd in discotheken in het buitenland veel gedaan wordt, maar ik had het zelf nog nooit meegemaakt. Bo en Jippe ook niet, maar wat vónden ze het leuk; dat zie je aan de foto’s wel!

schuimparty-barbossa-kinderen

‘Wat vonden jullie nou het állerleukst van de vakantie?’

Ze hoeven er geen moment over na te denken. De schuimparty op de piratenboot was het allerleukst van de hele vakantie. Uhum, oké. Nou ja, hartstikke leuk toch. Blije kinderen, wie wil dat nou niet. Nooit gedacht dat ik zoiets zou doen, maar ik vond het zelf ook echt een leuke dag. De ideale combinatie van pret voor de kinderen en iets moois zien voor mij.

boottrip-piratenboot-kinderen

Schat…

En de gouden munt die ze allebei uit de schatkist kregen koesteren ze nog steeds alsof het een echte munt is. En ik? Ik koester de herinnering aan een superleuke dag met mijn schatten. Daar heb je ze hoor, mijn lieve…

‘Pirates of the Mediterranean’

piratenboot-bo-jippe

Wil jij ook een dagtocht maken met een piratenboot maar heb je nog vragen? Stel je vraag gerust. Hieronder beantwoord ik alvast een paar vragen die je misschien hebt en geef ik wat praktische informatie:

Vragen Boottocht Turkije:

Wat kost het?

Voor volwassenen 35 euro, voor kinderen 17,50 en kinderen t/m 6 jaar gratis.

Hoe lang duurt het?

De boot vertrekt rond half 10 en is om 4 uur weer terug. Vraag het altijd even na! Van te voren dacht ik dat het misschien wat lang zou zijn, maar met het mooie uitzicht, de zwemstops en het eten tussendoor merk je dat helemaal niet. Mijn kinderen werden het niet zat.

Krijg je een lunch op de boot?

Ja, dat zit bij de prijs inbegrepen. In het overdekte gedeelte, waar airco is, wordt de lunch verzorgd. Je kunt het binnen, aan tafels opeten, maar je mag ook boven op het dek gaan zitten.

Wat voor eten is er op de boot?

Het eten is in buffetvorm. Het is vrij eenvoudig, maar verder prima. Er is zowel kip als vis. Veel sla en groenten ook, en rijst, patat en brood. Zie de foto’s.

lunch-barbossa

En drankjes?

Lokale dranken zijn gratis. Denk aan koffie, thee, cola, ranja, andere frisdranken, water, bier en wijn en volgens mij ook wat sterke drank. Je kunt het steeds halen aan de bar. Water kun je zelf tappen.

Kun je verder nog iets kopen?

Er is een klein winkeltje met wat speelgoed. Daarnaast kun je er eventueel iets van koekjes, chips, snoep of een ijsje kopen.

Worden er foto’s gemaakt? 

Ja, er is een fotograaf en en zo’n figuur met een papegaai die je op je hand kunt zetten. Foto’s worden daarna in lijstjes gedaan en je kunt op de terugweg kijken wat je eventueel wil kopen. Ik vind dit altijd nogal duur, dus ik heb het niet gedaan, maar het kan leuk zijn als herinnering.

Kan ik in euro’s betalen? 

Ik geloof van wel, maar neem gewoon lira mee, dan zit je altijd goed.

Hoe groot is het schip?

Groot! 46 meter (ook al lijkt het dat niet) ben 5 verdiepingen.

Heb je een vaste plaats?

Nee, je kunt als je de boot op komt zelf kiezen. Je kunt binnen zitten, of boven, buiten, op het eerste dek één hoog of op het tweede dek, twee hoog op heerlijke banken. Gelukkig ging dit vrij soepel, het was niet dringen of rennen geblazen of zo.

Zijn er toiletten aan boord van het piratenschip?

Uiteraard. Ze zijn beneden, het zijn er een paar en ze zijn redelijk schoon. Er is dus niet slechts één klein minitoiletje zoals je op andere boottrips wel eens hebt.

Kunnen kinderen niet makkelijk van de boot afvallen?

Nee, alleen achterin is een open stuk, maar dat is tijdens het varen afgezet. Uiteraard laat je heel jonge kinderen niet in hun eentje rondlopen, maar blijf je altijd op ze letten.

Zijn er faciliteiten voor baby’s?

Ook met een baby kun je deze reis doen. Je loopt via een loopbrug aan boord vanuit de haven en vindt genoeg schaduw op de boot in de lager gelegen vertrekken. Alleen bij de zwemstops kun je dan niet aan land, maar dat doet sowieso lang niet iedereen. Of er een verschoonruimte is weet ik uit mijn hoofd niet meer, maar daar is altijd een plekje voor. Magnetron weet ik ook even niet meer, maar vraag het anders even via de site (onderaan). Een kinderwagen kan volgens mij gewoon mee; een buggy in elk geval.

Zijn er zwemvesten?

Ja, ook kindermaten, hoewel die voor mijn 5-jarige nog wel wat groot viel. Op de boot zelf is het niet nodig, maar als er gelegenheid is tot zwemmen is het misschien handig.

Kun je ook snorkelen?

Als je een snorkelset bij je had was dat zeker mogelijk. Ik weet niet zeker of die nou aanwezig waren of niet.

Hoe ga je het water in?

Achterop de boot zit een trap, drie naast elkaar eigenlijk. Springen kan ook, en er is een glijbaan die bij de tweede stop even open gezet werd. Voor kleine kinderen is die echter niet geschikt; hij is niet alleen heel steil, hij komt ook nog eens aan de andere kant van de boot in het water uit. Zeker als je in je eentje bent met kinderen is dat niet handig. Leuk voor grote kinderen, pubers en volwassenen, als je er van houdt.

Moet ik nog iets meenemen?

Handdoeken, zowel voor na het zwemmen als om op te zitten als het zweterig weer is. Zwemspullen kun je het beste meteen aan doen. Waterschoenen zijn ook geen overbodige luxe; als je het strandje op wil is dat net wat fijner, aangezien de stenen best pijn aan je voeten doen. En zonnebrandcrème natuurlijk. Mocht je in voorseizoen of naseizoen gaan neem dan een lekker vest mee.

Word je snel zeeziek op de piratenboot?

Nee, helemaal niet! Ik was daar zelf eerlijk gezegd een beetje bang voor, maar de boot is superstabiel. Je merkt amper dat je op zee zit. De kinderen hadden ook nergens last van.

Is het geschikt voor kinderen? Is er begeleiding voor kinderen bij? Wat wordt er voor kinderen georganiseerd en is het niet saai voor ze?

Voor kinderen worden er tussendoor wat leuke spelletjes georganiseerd. Het gaat allemaal in het Engels, maar meestal snappen ze het snel genoeg. Ik bleef erbij en legde af en toe wat uit. Verder kregen de kinderen zodra ze het schip opkomen een piratenhoofddoekje en konden ze geschminkt worden. Saai is het zeker niet; uiteraard kun je altijd een boekje of iets te spelen meenemen.

Wat voor mensen gaan er nog meer mee?

Heel divers. Toen ik ging waren er een paar gezinnen met kinderen, maar ook veel groepjes vrienden. Er zaten veel Turken, Libanezen, Russen, Belgen en een paar Nederlanders op het schip. De mensen op de boot spreken in elk geval Engels.

Op welke dagen gaat de boot?

In onze informatie stond dat het alleen op donderdag kon, maar in werkelijkheid kon het veel vaker; in elk geval elke maandag, woensdag en vrijdag. Op de site van Barbossa zie ik zelfs dagelijks, niet alleen in het hoogseizoen, maar ook in de maanden april, mei , juni, september en oktober. In de winter (november t/m maart) gaat de boot niet.

Zit er een transfer naar de haven bij?

Als je de tour vanuit een hotel boekt, via een reisorganisatie, zit dat er meestal bij, zowel heen als terug. Makkelijker kan niet. Vraag dat dus even goed en zorg dat je op tijd klaar staat. Mocht het er niet bij zitten: de dolmussen (busjes) gaan in Turkije ook heel frequent. Die zijn ook prima, ook dat heb ik, ook in het verleden, vaak met ze gedaan.

bus-turkije

Vanuit welke plaatsen kan ik dit doen?

Er zullen uiteraard ook elders rond de Middellandse Zee piratenboottochten georganiseerd worden, maar wil je specifiek deze, ga dan naar Marmaris of Içmeler. Marmaris wordt veel aangeboden, dus dat moet geen probleem zijn.  Vanuit Marmaris kun je natuurlijk verder de prachtige Lycische kust ontdekken.

Welke plaatsen liggen nog meer in de buurt?

Aanraders in de buurt waar ik ook vaker geweest ben zijn het mooie Dalyan, het meer van Koycekiz en het plaatsje Akyaka. Ook kun je naar het district Datca gaan waar het gelijknamige plaatsje Datca ligt en andere minder bekende plaatsjes als Bozburun en Selimiye, of naar de Golf van Hisarönü. Deze plaatsen zijn heel anders qua sfeer dan sommige supertoeristische badplaatsen zoals je die elders aan de Turkse kust tegenkomt. Lees ook zeker dit.

Welke aanvlieghaven?

Je vliegt aan op Dalaman airport, wat wel nog een uurtje of anderhalf a 2 rijden is naar respectievelijk Marmaris en Icmeler. Ga je naar Dalyan dan is de transfer maar een half uur.

Welke piratenboot?

Vanuit de haven van Marmaris worden verschillende piratenboottochten aangeboden, ook op kleinere piratenboten. Ik weet niet hoe die zijn, maar de Barbossa is de grootste en bekendste en zag er echt stukken leuker uit dan de andere piratenboot die we ook zagen liggen en die we op andere dagen ook een paar keer langs zagen varen. Terwijl ik eerst bij die al dacht: ‘Hé, wat leuk!’ De Barbossa herken je aan die grote kop voorop.

Other-pirate-boat

Other pirate boat

Zijn er ook andere boottochten?

In deze omgeving worden heel veel bootreizen en trips georganiseerd. Je kunt o.a. meevaren op een traditionele houten boot, een gulet, of zeilen met een zeilboot of catamaran. Voor een halve dag, een dag of een hele vakantie.

varen-zeilen-turkije

Kun je ook met de boot naar Griekenland?

Hemelsbreed zit je maar zo’n 25 kilometer van het Griekse eiland Rhodos vandaan. Ook daar worden dagtrips naar georganiseerd, maar dan betaal je al snel een kleine 50 euro als je het als excursie boekt, en dat is overigens niet met en piratenboot. Zo’n dagtocht is ook leuk (wij hebben het vanuit Kusadasi wel eens gedaan, naar Samos), maar in de provincie Muglia, in Turkije zelf dus, is ook nog zoveel moois te zien! Foto’s van hoe mooi het onderweg was zie je in de blog De mooiste kust van Turkije.

Het is toch niet zo’n discoboot hè?

Op de terugweg wordt er weliswaar muziek gedraaid, en zo’n schuimparty, tja, daar kun je wat van vinden, maar het is allemaal nog redelijk bescheiden. De Barbossa heeft ook aparte discotours, in de avond. Mocht je hier terechtgekomen zijn en daar juist naar op zoek zijn, bekijk dan de site onderaan.

Worden je spullen niet nat?

Nee, alleen als je tijdens de schuimparty op de terugweg beneden zit kun je je spullen beter even veilig wegleggen (in een plastic tas of zo), maar verder wordt er niks nat.

foamparty-marmaris

Kom ik ook echte piraten tegen?

Ja, wat dacht jij dan. Johnny Depp zelfs. 😉

Wil je meer informatie?

Ga naar BarbossaMarmaris.com.

De boottocht heb ik gewoon zelf ondernomen, dus ik verdien er niks aan als jij het ook boekt.

 

De mooiste kust van Turkije: de Lycische kust

Als er één land is met prachtige stranden en een mooi achterland dan is het Turkije wel. Je moet alleen net even iets verder kijken dan je toeristische neus lang is. Behalve de bekende Turkse Rivièra en de Noord-Egeïsche kust is ook de net iets minder bekende Lycische kust namelijk schitterend.

Boek hier je vakantie naar de Lycische kust!

Lycische kust

De Lycische kust -ook wel de Zuid-Egeïsche kust of de Turkooizen kust genaamd- ligt in de provincie Muglia. Persoonlijk vind ik het de mooiste kust van Turkije. Ik ben er al vaak geweest, altijd net weer even op een andere plek. In augustus boekte ik een lastminute en was ik er weer even terug, samen met de kinderen.

Turkije is veel mooier dan je denkt!

Mensen die Turkije niet kennen hebben vaak geen idee hoe mooi het kan zijn. Integendeel, die denken vaak dat Turkije alleen maar megatoeristische plaatsen heeft en dat alles volgebouwd staat met grote resorts, opeengepakte all inclusive hotels en resorts met glijbanenparken. Dat is niet zo. Dat is er óók, maar niet overal. Wie iets verder kijkt ziet een heel ander stukje Turkije, aan de Lycische kust bijvoorbeeld.

Lees ook: Waarom je op vakantie naar Turkije moet gaan.

Mooie natuur en prachtige plaatsjes aan de Turkse kust

De natuur is schitterend en er zijn zoveel mooie plaatsjes aan de Lycische kust! Het nog redelijk authentieke Akyaka bijvoorbeeld, of het idyllisch aan een rivier en bij een natuurpark gelegen Dalyan.

Ook het meer van Köycegiz is een aanrader, of Fethiye en de Blue Lagoon bij Olüdeniz! Allemaal prachtige plekken waar ik geweest ben toen de kinderen nog baby, peuter en kleuter waren (en toen ik zwanger was!) en waar ik nog mooie foto’s van heb die ik graag ook nog eens met je deel.

Marmaris en omgeving

In augustus zat ik met de kinderen tussen de toeristenplaatsen Marmaris en Içmeler. Marmaris is inderdaad wel toeristisch, maar het ligt mooi en je hóeft niet middenin de toeristendrukte van Marmaris zelf te zitten. Ik verbleef er net een paar kilometer buiten. En dan nog, als je wilt ben je zo weg van de massa.

hotel-marmaris-icmeler

Mooi hotel tussen Marmaris en Içmeler

Blue Cruise Turkije

Je kunt een Blue Cruise boeken en er een echte vaarvakantie van maken. Corendon biedt vanuit Marmaris deze mooie Blue Cruises aan, langs de kust van Turkije of in combinatie met de Griekse eilanden.

Varen langs de kust van Turkije

Zelf ging ik vanuit Marmaris gewoon een dagje met de kinderen met een boot op pad, richting Turunç en nog iets verder. De kust vormt een grote landtong waardoor je het gevoel van noord, oost, zuid of west een beetje kwijt bent. Het is dan ook een beetje lastig uit te leggen waar je dan precies vaart, maar heel grofweg gezegd gaat het om het stuk kust een flink stuk ten zuidoosten van Bodrum en ten noordwesten van Fethiye en Olüdeniz.

Bekijk de foto’s. Zo krijg je alvast een beeld van dit mooie stukje Zuid-Egeïsche kust.

Langs de kust bij Icmeler

Langs de kust bij Içmeler

omgeving-marmaris-icmeler

De omgeving van Marmaris en Içmeler

Varen op de Egeische zee

Lekker varen op de Egeïsche zee

zwemmen bij strandje Turkije

Afgelegen strandje waar even gezwommen kon worden

helderblauwe zee Turkije

Zee, wat ben je mooi blauw!

wit strand turkooizen water

En wat een mooie strandjes!

Lycische-kust

De mooie Lycische kust

Provincie Muglia in Turkije

Eigenlijk is bijna de hele kust van de provincie Muglia mooi. Ook naar Kas (spreek uit Kasj), dat ik vooral nog ken uit mijn tijd dat ik reisadviseur bij NBBS-reizen was, wil ik nog graag. En naar nog een paar andere verafgelegen plaatsen met kleinschalige accommodaties van hout die ik al googelend een keer ontdekte aan weer een ander stukje bergachtige kust wil ik ook nog, maar waar dat was ga ik nog niet verklappen, omdat ik het eerst zelf eens verkennen wil.

Meer badplaatsen in Turkije

Behalve aan de Lycische kust ben ik ook in Bodrum, Bitez, Gümüslük, Kusadasi, Side en (must see!) Efese geweest. In die laatste drie plaatsen met de kinderen (met hun vader er nog bij), in de eerste drie op studiereis. In de toeristische badplaatsen Antalya en Alanya aan de Turkse Riviera ben ik nog niet geweest; het meest hou ik van de wat kleinere onbekendere, authentieke en vooral mooi gelegen plaatsjes.

haven-marmaris

De haven van Marmaris

All inclusive en toch nog veel zien

Hoe dan ook, waar je ook zit, je kunt altijd nog makkelijk zelf op ontdekking uit gaan. Een all inclusive hotel betekent niet per definitie dat je niets avontuurlijks meer doet of niet ook zelf eens een bus ergens naartoe neemt of een paar dagen een auto huurt. Het kan allemaal.

Als ik mocht kiezen waar ik in Turkije nog naartoe zo willen zou ik eerst voor Pamukkale en Cappadocië gaan, twee plekken die al heel lang op mijn lijstje staan. Vooral Cappadocië, dat lijkt me zó mooi!

Een vakantie boeken naar de Lycische kust

Wil je ook op vakantie naar de Lycische kust of naar een andere mooie kust in Turkije? Boeken kan o.a. bij Corendon, Eliza was here en de Vakantiediscounter. Corendon heeft bijvoorbeeld Ideal Panorama in Marmaris. Zelf zat ik daar niet maar wil jij een hotel met alles erop en eraan voor kinderen, dan zal dit hotel je niet teleurstellen. Het heeft vorig jaar de Hotel of the Year Award gewonnen en mensen die ik op de boot ontmoette waren er erg enthousiast over.

Bekijk ook de vakanties van TUI naar de Lycische kust.

All inclusive Turkije

Wil je toch graag een all inclusive vakantie boeken? Hier vind je mooie all inclusive vakanties van Corendon. Bekijk bijvoorbeeld deze luxe resorts in Turkije met goede reviews. Heerlijke hotels aan zee met alles erop en eraan. Ultiem genieten, aan de Lycische kust of een ander mooi stukje Turkse kust.

Voor blogs over de mooie plekjes waar ik zelf tijdens mijn reizen naar Turkije verbleef moeten jullie nog even geduld hebben.

mooi-kust-turkije

In Turkije vind je prachtige hotels aan zee

Meer lezen

vluchtelingen-turkije

Oog in oog met Syrische vluchtelingen

Fietsen in Istanbul! Is dat niet eng? Nee hoor, het was leuk en heel goed te doen. Ik kan een fietstour in Istanbul dan ook zeker aanraden! Wel kreeg de tour een onverwachte wending. Schokkend, maar tegelijkertijd interessant: we kwamen onverwacht Syrische vluchtelingen tegen. Het werd daardoor een bepaald niet alledaagse tour in Istanbul, maar onvergetelijk.

Hoe kwam het zo dat ik Syrische vluchtelingen tegenkwam in Turkije?

Fietstour in Istanbul

Samen met Joris, die de fietstour in Istanbul begeleidde, had ik een boza gedronken. We stapten weer op de fiets, richting ons volgende doel: de Suleyman moskee. Om een andere groep toeristen te ontwijken namen we een zijstraat, schuin omhoog.

We zetten onze voeten op de pedalen en klommen. Onze wielen reden traag voort over de keien. We fietsten een bocht om en ineens waren ze daar: vluchtelingen. Uit Syrië.

We fietsten een bocht om en ineens waren ze daar: vluchtelingen.

vrouw-baby-vluchteling

gesprek-vluchteling

vluchteling-dagelijks-leven

syrisch-meisje

Mensen op de vlucht

Bouwvallen en verlaten huizen werden bewoond door mensen op de vlucht. Huizen in puin, zonder ramen. Doeken waren als gordijn opgehangen of op de grond neergelegd om op te zitten. Was hing her en der aan touwen. Met stukken bij elkaar gesprokkeld hout maakte een man een vuurtje.

Kinderen liepen met verwilderde haren en in lompen door het straatje; in vervuilde broekjes en in de vreemdste kleurencombinaties. Hun blik schichtig, hun voetjes bloot, veel te koud voor de tijd van het jaar. Het was november 2014. In november is het in Istanbul dan ook gewoon koud!

Syrische vluchtelingen

We stapten van onze fiets en wandelden voorzichtig door het straatje. Mannen droegen baby’s, vrouwen kwamen uit donkere huizen vandaan. We liepen het straatje naar beneden. Daar stonden meer mensen, kinderen vooral. Ze vormden een rijtje. Ineens stonden we oog in oog met Syrische vluchtelingen.

syrische-kinderen-istanbul

Kinderen uit Syrië

De meeste kinderen lachten, zoals kinderen in de ellendigste situaties soms toch gewoon lachen. Ze kwamen naar ons toe, voorzichtig, maar nieuwsgierig, maakten een peace-teken of staken hun duim omhoog. Een enkeling stak ietwat uitdagend zijn tong uit.

‘Syrische vluchtelingen krijgen een gezicht’ kopten de media gisteren.

Voor mij hadden ze dat al. Niet door nieuwsberichten op het journaal of sociale media, niet door de foto’s die de afgelopen dagen verspreid werden, maar door de foto’s die ik zo onverwachts dus zelf van ze maakte. Ik zag ze met eigen ogen. Ik vond dat al best heftig. Die blote voetjes op die koude straatstenen vooral, die zijn me het meest bijgebleven.

syrisch-gezin-istanbul

Vluchtelingen in Istanbul

De vluchtelingen die ik in Istanbul zag waren er slechts tientallen. Dat is iets anders dan duizenden opeengepakt en totaal ondervoed. Het kan veel schrijnender. Dus ja, ze hadden het –vergeleken bij wat je nu op tv ziet- nog relatief ‘goed’, voor zo ver je van goed kunt spreken, want dat is het natuurlijk niet.

Niemand wil zo leven.

verhaal-vluchteling

Syrië

De zeer betrokken Joris van de tour informeerde bij de vluchtelingen waar ze vandaan kwamen, hoe lang ze hier al waren. Drie maanden bleken ze op deze plek te ‘wonen’. Uit Syrië kwamen ze. Zeggen dat ik daar ook ooit geweest was en dat ik Damascus erg indrukwekkend vond had geen zin, dus ik hield mijn mond.

Hulporganisatie Syrische vluchtelingen

Een vrachtwagenpickup kwam aanrijden. Er zou zo eten uitgedeeld worden door een hulporganisatie. Keurig bleven ze in de rij staan. Wat een schatjes. Ik moest aan mijn eigen schatten denken, van dezelfde leeftijd. Je kunt je niet voorstellen dat zij zo zouden staan.

Geen enkel kind zou hier moeten staan, met honger, en op de vlucht, niet wetende hoe de toekomst eruitziet.

rij-vluchtelingen-turkije

Wat hebben ze doorstaan?

Oké, wat ik zag haalt het nog lang niet bij de dramatische beelden die je in juni van massa’s vluchtelingen rond de grens zag, evenmin bij de schrijnende beelden van bootvluchtelingen. Maar toch. Hoe ver hebben deze mensen gereisd, wat hebben zij doorstaan, onderweg, en de afgelopen jaren? Hoe gaat het nu met ze?

Wat zal er van deze kinderen terechtkomen?

Hulp bieden aan vluchtelingen

Joris beloofde terug te komen. Hij kende mensen die misschien iets meer konden doen, of die op zijn minst met kleding of wat dan ook konden helpen. Op mijn beurt wilde ik ook iets doen. Nog niet eens zo zeer voor deze mensen misschien, zei hij, maar wellicht voor de vluchtelingen aan de Turks-Syrische grens, want daar was het in de winter allemaal nog veel erger.

eten-vluchteling-hulporganisatie

Hoe kun je helpen?

Ik was weer terug in Nederland en dacht er nog vaak aan, heel vaak, maar zoals dat dan gaat, het leven ging gewoon door, met eigen zorgen en verplichtingen. Hoe kon ik helpen? Ik had kleertjes op kunnen sturen, via hulporganisaties. Dat kan natuurlijk nog steeds. Sterker nog, dat lijkt me heel belangrijk, want straks komt er weer barre winter aan.

Wat kon ik verder doen?

Een vluchteling in huis nemen? Ook dat was gisteren ineens een hot issue. Maar nee, ik heb geen kamer over. Sterker nog, de kinderen slapen samen op een heel klein kamertje. Daar staat een stapelbed in en een klerenkast, maar echt spelen kunnen ze er niet, daar is het te klein voor. En mijn kamer dan? Die kan ik ook niet opdelen of zo. Het is een ‘doorloopkamer’ in de uitbouw; alleen in mijn eigen bed is nog plaats. Maar dat gaat wel heel ver. Of ik zou op de bank moeten gaan liggen. Nee, dan zijn er vast mensen met meer ruimte, in hun huis en hopelijk ook in hun hart. Maar dan nog…

Mensen wíllen niet vluchten

Het probleem moet natuurlijk al vele stappen ervoor aangepakt worden. Niet alleen hier, en ook niet alleen daar waar ze de Middellandse zee op gaan. De echte oplossing ligt natuurlijk bij de bron. Bij de problemen waar ze vandaan komen. Daar moet het opgelost worden, uiteraard, want de meeste mensen wíllen helemaal niet vluchten. Die willen rust en normaal leven.

Maar dat willen strijders niet! Strijders willen helemaal geen oplossing, op welk vlak in de maatschappij je het ook bekijkt! Die leggen de schuld bij anderen neer en zijn niet te stoppen, dat is het enge. En worden ze wel gestopt, dan wordt het soms nog erger. Een kat in het nauw maakt rare sprongen!

Hoe zit het precies met de oorlog in Syrië?

Wie voert nou eigenlijk oorlog? Hoe moeten we de burgeroorlog in Syrië zien? Wie vecht tegen wie? Wie zijn de rebellen? Welke groeperingen zijn er? Hoe zit het met dat regime van Assad? Welke rol speelt IS? En Irak? En Turkije? Hoe zit het nu met de Koerden? Wat is de rol van Erdogan? Hoe zal het gaan in de aanloop naar en vooral na de nieuw aangekondigde verkiezingen? Waar gaat het nou eigenlijk allemaal om? Kun jij het uitleggen? Ik niet.

Nieuwe stroom vluchtelingen

En toch moet er iets gebeuren, nu, als direct gevolg van de stroom vluchtelingen die maar blijft komen. Als je de beelden van het treinstation in Boedapest ziet of leest over duizend nieuwe vluchtelingen per dag op Lesbos, dan denk je echt: hoe moet het verder? Maar hoe lossen we het migrantenprobleem op? Hoe maken we het leven van de vele vluchtelingen weer leefbaar? Waar moeten al die honderdduizenden vluchtelingen naartoe? Nog deze week komen Europese ministers van Buitenlandse Zaken in Luxemburg bijeen.

De migrantencrisis moet opgelost worden, maar hoe?

Veel mensen in Nederland en Europa zijn vanmorgen misschien net als ik wakker geworden met op hun netvlies het beeld van dat verdronken jongetje dat aangespoeld was bij Bodrum. Velen kunnen en willen het beeld niet meer zien. Begrijpelijk. Ik ook niet. Het is té heftig. Daarom deelde ik op twitter een cartoon, die over hetzelfde gaat, maar op een andere manier binnenkomt.

Het is zo dubbel

Mensen in het veilige Europa begonnen vandaag weer gewoon aan hun dag. Ook ik wilde dat doen. Ik moest (voor een ander medium) nog over twee vrolijke bestemmingen schrijven. Dat is natuurlijk veel leuker. Maar alles wat ik plaats lijkt even zo dubbel. Ik schaam me bijna. Hoe ‘durf’ ik te schrijven over een half etmaal onderweg zijn met mijn kinderen naar Turkije, gewoon voor de lol, terwijl een reis naar Turkije voor anderen een manier van overleven is? Voor duizenden Syrische kinderen betekent de combinatie Turkije-boot-Middellandse Zee een dramatische vlucht uit een onzekere werkelijkheid.

Voor mijn kinderen was de combinatie Turkije-boot-Middellandse Zee het hoogtepunt van hun vakantie.

Zwemvest

Ineens voel ik me schuldig over het posten van een vrolijke foto op Facebook; een foto van mijn dochter in een zwemvest, vorige week, aan de Turkse kust. Het voelt ineens zo cru. Zij lachend met haar zwemvestje aan, waarmee ze net in de Middellandse zee heeft gedobberd.

Even daarvoor watertrappelde ik met twéé kinderen met zwemvestjes aan. Ja, die blijven drijven, en dan nog is het lastig. Zelfs voor mij, als ex-wedstrijdzwemmer. We zwommen naar de kust, met heel veel mensen om ons heen. Ik was blij toen we over de keien aan land kropen.

We hadden het gehaald!

Ik heb veel meegemaakt, maar geen oorlogsdaden; ik ben geen vluchteling, mijn boot is niet gekapseisd, mijn buik heb ik ’s ochtends heerlijk volgegeten. Ik kon gewoon weer terug naar de boot zwemmen, terug naar mijn ‘veilige’ leven. Het water was nog heerlijk warm.

Hoe moet het in de winter?

Maar hoe moet het straks, als in de winter nog veel meer migranten en vluchtelingen onder barre omstandigheden de overtocht wagen, of dat nou Syrische of Afghaanse vluchtelingen in Griekse en Turkse wateren zijn of Libische en Tunesische die de oversteek naar Sicilië proberen te maken?

Als toerist niet meer naar Noord-Afrika of naar een land als Turkije gaan is in elk geval geen oplossing voor de problemen in het Midden-Oosten. Ik blijf dus vrolijk over mooie bestemmingen posten, in en rond de Middellandse Zee en daar omheen. Daar is dit blog voor bedoeld. Follow my footprints is een site waarmee ik je op ideeën wil brengen voor leuke vakanties en mooie plekken waar je zelf naar toe kunt gaan; of –ook al ben je niet van plan te gaan- je toch verrast of betoverd wordt door de foto’s en je het misschien weer met anderen deelt. Ik heb nog heel veel vrolijks in petto!

Maar soms (zoals ik nu gedaan heb) zal ik ook eens andere dingen benoemen, of dat nou gaat om armoede, oorlog, slavernij, geheimen over het verleden van een land of een vliegtuigramp als de ramp met de MH17.  Soms moet je die andere kant laten zien.

Soms moet je iets noemen omdat je het simpelweg niet ónbenoemd kunt laten.

De Middellandse Zee

Het voelt op dit moment vreemd om op deze blog vol passie over de Middellandse Zee te schrijven als diezelfde Middellandse Zee tegelijkertijd zo anders in het nieuws is, maar ik zal het blijven doen. Voor mij is de Middellandse Zee mijn werk, de plek waar veel van mijn vakanties en persreizen naartoe gaan, en het was ook het focusgebied van mijn studie, Mediterrane Studies.

Voor de vele vluchtelingen en migranten is de Middellandse Zee vooral hun hoop, hun angst en helaas ook vaak hun einde.

Tot slot nog even…

fietstour Istanboel

Van het fietsen in Istanbul heb ik zeker geen spijt. Dat is echt een aanrader! In korte tijd kom je langs veel interessante plekken! Echt, doe het!

Ik was afgelopen november maar 48 uur in deze mooie en indrukwekkende metropool. Lees hier wat je verder nog kunt doen tijdens een paar dagen of een weekend in Istanbul.

 

 

 

 

 

 

 

typisch-drankje-boza-istanbul

*) Boza is een drankje dat 7000 jaar geleden al gedronken werd, niet alleen in Turkije, maar in andere delen van het Midden-Oosten. Er zit 1% alcohol in. Ik proefde het tijdens de fietstour in Istanbul.

 

alleenstaande-ouder-vakantie

Op vakantie als alleenstaande ouder

Onlangs ging ik mijn eentje met de kinderen naar Turkije. Gewoon met zijn drietjes. Ook al ben ik inmiddels al weer bijna 4 jaar alleenstaande moeder (of single mama, het is maar hoe je het noemen wil), ik heb nog nooit een georganiseerde single parent reis geboekt, ik ga altijd gewoon zelf.

Update: in 2019 deed ik het wel. Lees: Voor het eerst op alleenstaande ouder vakantie.

Vakanties voor alleenstaande ouders met kinderen zullen vast heel leuk zijn, maar om nou ‘s avonds als de kinderen in bed liggen met z’n allen over je ex te gaan praten, daar heb ik dus geen zin in. Ik richt me liever op iets anders, op de mooie omgeving, op wat dan ook. Ik wil alle ellende juist even vergeten! En ik vind het leuk om met de kinderen lekker ons eigen plan te trekken.

Alleenstaande oudervakanties vind ik vaak ook nog eens erg duur (als je echt naar de zon of verder weg wil tenminste). Zelfs als je gaat kamperen in Zuid-Europa (en het nog niet ziet zitten daar helemaal met de bus naartoe te gaan) ben je meer geld kwijt dan wanneer je gewoon zelf een vakantie boekt –ja, zelfs een all inclusive. Naar een mooiere plek! Ik heb niet veel te besteden, maar het lukt me elke keer wel!

Vaak ook vind ik bij dat soort reizen de accommodatie niet zo mooi. Van sommige word ik echt doodongelukkig als ik het al zíe. Maar dat geldt eigenlijk nog meer voor de doorsnee reisaanbieders; op de sites van prijsvechters en gewone reisorganisaties staat heel veel verschrikkelijks. En toch boek ik er vaak, omdat ik goed zoek en dan tóch iets leuks vind. Er zijn uitzonderingen!

Maar goed, terugkomend op de single parent reizen. Natuurlijk, je krijgt er in dat geval, bijvoorbeeld als je via Maris Life boekt, ook wat voor terug: leuke activiteiten voor de kinderen, de zekerheid dat je gelijkgestemden ontmoet en niet alleen tussen de gewone gezinnen zitten waar je nooit echt bij zult horen. Maar dan nog, mijn ding is het niet helemaal. Ik wil het best eens uitproberen hoor, maar voor nu ben ik heel gelukkig in mijn eentje.

Dus ging ik gewoon weer met zijn drietjes. Naar de zon, want daar hou ik dan wel weer heel erg van. Ik wil 100% zeker warm weer hebben, anders blijf ik liever thuis en spaar ik liever door. En ik kan ook niet met de auto ergens naartoe, want die heb ik niet. ‘Dan huur je er toch een,’ zeggen mensen dan vaak, maar haha, daar zullen ze bij de verhuurorganisatie dan weer niet zo blij mee zijn. 😉

Hoe dan ook, na lang zoeken en prijzen vergelijken (als je met maar één volwassene bent betaal je namelijk bijna altijd voor één van de kinderen de volle mep) boekte ik een lastminute. Mocht je denken dat reisbloggers of reisjournalisten altijd gratis op vakantie kunnen, haha, nee dus. Wij boeken ook wel eens gewoon een reis zoals de meeste mensen. Last Minutes doorspitten dus, net als ieder ander.

Een vakantie van 6 dagen werd het maar, met slechts 4 volle dagen daar en flink wat reistijd, maar dat had ik er wel voor over. Het is altijd even aanpoten en hopen dat alles goed gaat, maar dat zou vast wel loslopen. Het onderweg zijn op zich vind ik sowieso altijd leuk, en dat probeer ik mijn kinderen ook mee te geven. Gelukkig genieten zij ook van het vliegen. (En ja, hoe graag ik zelf ook altijd bij het raampje zit, als ik met hen reis mogen zij uiteraard bij het raam zitten.)

Het was niet de eerste keer dat ik alleen met de kinderen op vliegvakantie ging. Vorig jaar ging ik in de meivakantie met ze naar Egypte, het jaar ervoor ging ik in de Pinkstervakantie (ja, die vakantie hadden we als een van de weinige scholen in Nederland een keer!) met ze naar Tunesië en het jaar daarvoor met Bo alleen naar Spanje. Als je goed zoekt kun je best een mooie deal vinden naar een niet al te erge bestemming of hotel.

single-eenouder-vakantie

Samen met mijn schatten genieten!

Ook met mijn ex deden we het elk jaar, toen het nog heerlijk buiten de schoolvakanties kon. Dat scheelt een geld! Drie weken gingen we altijd, en later in het jaar ook met de auto nog een keer. Ook al was ik het liefst een paar maanden ver weg gegaan met ze, toen het nog kon. Vanaf toen Bo nog een baby was vlogen we; ook toen ik zwanger was van Jippe, en daarna met Jippe als baby en Bo als peuter en kleuter. Het was niet altijd makkelijk, maar ik vond het altijd zo leuk!

Deze keer deden we in totaal maarliefst 12 uur over de heenreis. Met kinderen is dat toch best pittig, zeker als je in je eentje bent. Eerst de tram en de trein, dan de uren op Schiphol, dan de vlucht naar Turkije (3 en een half uur vliegen, een vliegtijd die op zich nog meevalt), en dan ook nog 2 uur met de bus! Tussen Marmaris en Icmeler zaten we, wat een behoorlijk eind van Dalaman vandaan was. Maar vrijwel de hele reis waren ze superlief.

Ik had me best een beetje zorgen gemaakt natuurlijk. Krijg ik de vervelende vragen bij de douane op Schiphol weer? (Heeft u toestemming van de vader? Nee, zucht, ik heb alleen het gezag.) Vergeet ik niks belangrijks? (Ik ben mijn –uhum- pinpas wel eens vergeten…) Heb ik voor ons alle drie het visum voor Turkije bij me? Krijgen ze geen ruzie wie er bij het raam mag zitten? (Afspraken over gemaakt.) Houden ze het vol? Worden ze niet lastig? Moeten ze niet plassen in de bus?

Worden ze niet misselijk? (Ik heb in Tunesië, tijdens een jeeptocht naar berberdorpjes, al eens in mijn eentje naast twee kotsende kinderen gezeten, je komt handen te kort!) Wat als ze ik ze weer niet wakker krijg en we de bus uit moeten? (Ook eerder gebeurd). Wat als ze hun bagage niet zelf willen dragen? (Nou ja, inmiddels draai ik voor 2 trolleys en 3 rugzakken in mijn eentje mijn hand niet meer om.) Worden ze niet ziek op vakantie? (Bo: ‘Waarom zouden we ziek worden?’) En wat als ik zelf ziek word?

Maar nee hoor, niks van dat alles. Het ging heel goed! Natuurlijk, in die donkere bus, laat als het al was, piepten ze echt wel een paar keer dat het zo lang duurde, maar ze deden even lekker hun ogen dicht en zo kwamen we er wel. ‘Morgen liggen jullie lekker in het zwembad!’ zei ik dan maar. Toen we er eenmaal waren, om 11 uur ’s avonds, en ik naast Jippe in het tweepersoonsbed kroop dacht ik:

Zo, dit hebben we toch maar weer gedaan met zijn drietjes!

Het hotel bleek heerlijk rustig onder de pijnbomen te liggen. Het was luxer dan ik gedacht had. En heel sfeervol, prachtig aan zee gelegen, met de bergen eromheen. De bungalowkamers vond ik geen bungalowkamers, dat viel dus een beetje tegen, maar verder was het super. Er waren vooral veel Turken en Engelsen, en vrijwel geen Nederlanders. Slechts twee keer heb ik Nederlands gehoord. Fijn. Nederlanders zijn leuk, maar op vakantie wil ik niet tussen hordes landgenoten zitten. En kinderen maken toch wel vriendjes.

Er waren een paar glijbanen; één hele lange, mooi tussen de bomen door. Daar had ik het voor de kinderen ook een beetje op uitgezocht. Maar geen megawaterpark gelukkig, want als ik ergens ongelukkig van word zijn het wel van die resorts met complete aquaparken. Brrr…! Nee, een mooie ligging en mooie omgeving zijn voor mij echt voorwaarden.

Maar goed, na een dag op pad zijn of non-stop twee kinderen zonder zwemdiploma in de gaten houden (en alle aandacht voor hen) zou het ’s avonds natuurlijk best leuk zijn een paar gezellige mensen te ontmoeten met wie je nog een wijntje kunt drinken en lekker kunt lachen, maar ach, dat doe ik dan thuis wel weer. Dus ja, de avonden zouden wat spectaculairder kunnen, maar als ik zag hoe blij Bo en Jippe van de minidisco werden, was dat even genoeg. En tegen de tijd dat dat afgelopen was was ik eerlijk gezegd ook uitgeteld.

travelblogger-met-kinderen

Met z’n drietjes op bed na een leuke dag!

Natuurlijk maak ik liever een rondreis. Maar in je eentje is dat toch anders. Zeker met meer kinderen. Bovendien, we hadden een heftige tijd achter de rug, dus het was wel even goed zo. Meer zien doe ik op andere reizen wel weer. Ik genoot nu vooral van het feit dat ik even niet hoefde te koken en niet op hoefde te ruimen. Heerlijk!

Ik genoot van het eten, de ruime keuze uit heel veel Turkse (en andere) gerechten, en ook van de gratis wijn natuurlijk. Ontbijt, lunch en diner waren mijn rustpunten. Oké, ‘rustpunt’ tussen aanhalingstekens dan wel, want ook dan loop je nog de benen uit je lijf naar die buffetten, maar gelukkig haalden ze ook steeds vaker zelf iets. Zo leuk was dat! Geef mij een koffie, een wijntje, een mooi uitzicht en twee kinderen die lekker zitten te eten of te spelen en ik ben gelukkig.

En ja, ook nu had ik zelf natuurlijk nog veel meer van de omgeving willen zien. ‘We gaan gewoon een klein stukje lopen, dat is leuk!’ Maar nee hoor, Bo en Jippe waren helaas niet te porren voor een wandeling langs de kust naar Icmeler en Marmaris.

Wel boekten we een dagtrip: een boottocht langs de kust, op een piratenboot. En wat denk je? Uiteindelijk vonden ze dat het allerleukst van de hele vakantie! Ik heb zoveel leuke foto’s, daar post ik dus nog over in een apart blog. Het mooie was dat Jippe nog gratis mee kon en Bo voor de helft van de prijs. Reizen met kleine kinderen is dus best aantrekkelijk!

En ach, ik was al vaker aan deze kust geweest, in het mooie Dalyan, in Akyaka en aan de Blue Lagoon bij Olüdeniz bijvoorbeeld, en op nog meer plekken aan de Lycische kust en aan andere Turkse kusten, dus ik had niet het idee dat ik weg ging zonder te weten waar ik geweest was. Het echte ontdekken haalde ik op andere reizen wel weer in. En de tijd dat ze zo klein waren dat je ze gewoon mee kon slepen (naar Efeze bijvoorbeeld, en het meer van Köycegiz, dat was ook bijzonder!) is wel een beetje voorbij. Ik krijg ze niet meer zomaar mee, of dat nou in Nederland of het buitenland is. Ze worden ouder en krijgen een mening.

Soms, als we dan na zo’n dag met zijn drietjes op vakantie aan tafel zitten, kijk ik rond en lijken de gezinnen om ons heen ideaal (ook al weet ik dat dat lang niet altijd zo is). Soms hebben ze het echt leuk (en voel ik toch een steek in mijn hart, voor mezelf, maar vooral voor mijn kinderen), maar soms ook zie ik stellen zitten waarvan ik denk: hmm, dat gaat niet echt gezellig. Dan ben ik blij dat ik alleen ben. Geen verwachtingen, geen irritaties, heerlijk!

Soms verwachten mensen automatisch dat er zo nog een man van het buffet komt lopen. Niet alleen de toeristen denken dat, ook de obers. De eerste ochtend bestelde ik koffie. Automatisch kwam de ober met twee koffie aan. ‘Just one, I’m alone,’ zei ik. Dan zie je die verwarring.

Dat je alleen bent vinden sommigen maar gek. Zelfs toeristen kijken je soms met een vreemde blik aan: soms licht geïnteresseerd, soms met bewondering, soms met medelijden, en soms zie je gewoon dat ze zich dingen afvragen. Is er geen man mee? Heeft ze die niet? Is hij overleden? Is ze gescheiden? Of hebben ze ruzie en zit hij nog in de hotelkamer?

Ik zei het voor de grap een keer aan tafel:

‘Zullen we een leuke meneer voor mama uitzoeken?’ ‘Nee,’ zei Bo, en ze keek erbij alsof ik gek geworden was. ‘Jaaaaaa!’ juichte Jippe. ‘Zou je dat willen?’ vroeg ik verbaasd. ‘Ja,’, zei hij, ‘als jíj het wil.’ Wat lief! ‘Maar dan wel een Nederlander,’ voegde hij eraan toe. Hahaha, zo schattig.

Halverwege de vakantie ontmoette ik de Ghanees-Engelse Rosemary. Ook zij was alleenstaande moeder. Bo en Jippe konden het goed met haar kinderen vinden. Dat was leuk. Ook al hadden zij een totaal ander ritme dan wij (zij kwam met haar 3 en 6-jarige vaak pas op het terras bij het buffet aan als het al ging sluiten), bij het zwembad keken we af en toe met een blik van herkenning naar elkaar.

‘It’s hard work,’ zei ze dan steeds. ‘It’s not a holiday, it’s haaaard work.’

‘It’s not a holiday, it’s haaaard work.’

In je eentje met twee kinderen ís het ook hard werken, maar toch ben ik zo blij dat ik het kon doen (en ja, daar laat ik heel veel andere dingen voor, ik vind vakantie namelijk belangrijk!). Ik voel me trots dat ik het toch maar weer gedaan heb! En stoer. Andere alleenstaande ouders (moeders denk ik vooral, maar wellicht vaders stiekem ook?) zullen dat herkennen. Dus ken je er een die dit ook gedaan heeft, of ken je alleenstaande ouders die met een auto vol kinderen en kampeerspullen op pad zijn gegaan, zeg even ‘Wauw, dat heb je toch maar even gedaan!’ Dat vinden we leuk.

Het lastigste (zowel thuis als op reis) vind ik het altijd als het ene kind iets wil en het andere niet. Ben je met zijn tweeën dan kan de ene ouder het doen of even mee, maar ben je alleen dan kan dat niet en moet je ook dat weer oplossen. Of ruzies. Zwaar vermoeiend!

En toch, elk jaar wordt het ietsje makkelijker. Ook al kun je zelf geen moment met je ogen dicht in de zon liggen, een boek of tijdschrift lezen en zelfs niet even naar de wc als er twee zonder zwemdiploma in het zwembad liggen, ik heb ervan genoten. De kinderen hebben een paar superleuke dagen gehad. Daar ben ik blij om!

Ik zeg niet dat ik het nooit zal doen hoor, zo’n vakantie voor single parents, misschien is het wel hartstikke leuk, en veel relaxter, maar met z’n drietjes vind ik het óók heel leuk. Misschien als ik ooit wel meer mensen om me heen wil, dat ik dan toch een eenoudervakantie van Estivant of Maris Life boek, maar voorlopig niet.

Wat me trouwens wél echt heel leuk lijkt is een familiereis of rondreis voor eenoudergezinnen met kinderen. Van Djoser, Sawadee of Koning Aap bijvoorbeeld. Superleuk allemaal, maar dat is helemáál kostbaar, zelfs als je maar een week gaat. Ik snap dat het wat moet kosten, maar ik kan het helaas niet betalen, en veel alleenstaande ouders met mij ook niet. Nou ja, er moet iets te dromen over blijven.

Voor nu genieten we hier nog even van na, want dit was ook al mooi. Op vakantie als alleenstaande ouder? Als je de kans hebt, moet je het zeker doen! We hebben het hartstikke leuk gehad!

En jij? Zou jij in je eentje met je kind(eren) zoiets doen als ik heb gedaan? Of zou jij wél liever met andere gelijkgestemden weg gaan? Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen! Je kunt het ook onder deze nieuwe blogpost over vakanties voor eenoudergezinnen vermelden. 

Lukt het je om budgettechnische of andere redenen niet om weg te gaan? Ook in Nederland kun je ultiem genieten. Kijk maar. En dit zijn ook allemaal leuke accommodaties met kinderen.

 

kinderen-schiphol

Follow my footprints is terug!

Privé was augustus een heftige maand. En dus las je even geen nieuwe blogs. Daar baalde ik van, juist omdat juli zo’n goede maand was geweest qua bezoekers en ik nog zoveel ideeën voor mooie nieuwe blogposts had (en heb), maar het was even niet anders. Veel blogs waren vooral in de zomer relevant, en straks in de herfst of winter minder, maar wat van belang is zal ik alsnog plaatsen.

Er speelde echter even iets té ingrijpends. Hoe graag ik dat ook delen wil, erover bloggen was (en is) niet verstandig. Ook nu is het nog niet voorbij, soepel zal het nooit gaan, maar ondanks dat ik merk dat de hele situatie (in combinatie met het alleenstaande ouderschap én het zelfstandig ondernemerschap) bergen energie kost, houd ik me staande. Mij krijg je niet klein!

Het leuke nieuws is in elk geval dat ik aan het eind van de vakantie nog wél 6 daagjes met de kinderen lastminute naar Turkije ben geweest! Even afstand van alles en volle aandacht voor mijn schatten. Daar hebben we van genoten! Uiteraard wil ik ook daar nog verschillende blogs over schrijven en vooral foto’s van posten. Ik kan niet wachten!

Follow my footprints is terug!

Hier zie je alvast een blog over de vliegreis met kinderen naar Turkije en hieronder een ultrakort filmpje van onze voetstappen op het vliegveld van Dalaman.

Follow these footprints!

istanbul-istanboel

Weekendje Azië

Ik sloeg een blogje over, want ik was een blokje om. Nou ja, een continéntje om. Ik was namelijk in Istanbul, de enige stad ter wereld die op 2 continenten ligt. Gisteren reisde ik zelfs op één dag van Europa naar Azië, nam een paar uur later de boot weer terug naar Europa, om vervolgens eind van de middag weer naar Azië te reizen en vanuit daar ’s avonds weer naar Europa te vliegen.

Stedentrip Istanbul

Echt? Ja, echt. Het klinkt allemaal misschien heel gek, ver en bijna onmogelijk, maar dat is het niet. Een weekendje Azië. Tijdens een stedentrip Istanbul kan het.

In Istanbul kan het.

boot naar kadikoy
Op de boot naar Kadikoy, het Aziatische deel van Istanbul.

Eerste keer Istanbul

Ik was er voor het eerst van mijn leven. Niet voor het eerst in Turkije, want daar ben ik al vijf keer eerder geweest, maar wel voor het eerst in Istanbul. Samen met Venetië stond Istanbul al heel lang bovenaan mijn lijstje van nog te bezoeken steden. Een stad waarin je je in de geschiedenis waant (in Rome voelde ik dat ook heel sterk), maar die tegelijkertijd heel hip is.

Eindelijk kwam het ervan. Mijn eerste keer Istanbul!

Ik ging in mijn eentje.

In je eentje naar Istanbul? Als vrouw alleen, is dat wel slim?

Vanwege de mannen daar en zo. Nou, dat valt allemaal reuze mee hoor. Net als in Egypte trouwens. En Tunesië. En bovendien, ik ben op reis altijd banger voor loslopende honden dan voor loslopende mannen. Op de een of andere manier lopen er in heel veel landen die ik leuk vind altijd overal honden. Die dan grommend op je af komen of en stuk met je meelopen. Dóódeng vind ik dat. En het staat absoluut in mijn reisangsten top 3. Maar ja, wat doe je eraan.

Maar goed, als vrouw alleen in Istanbul, dat kan dus gewoon. Mits je een beetje oplet natuurlijk. Het is een moderne stad; je wordt absoluut niet de hele tijd lastig gevallen.

Helemaal in mijn eentje was ik trouwens niet.

Paus in Istanbul

Ik was niet alleen. De paus was er namelijk ook. Uitgerekend dit weekend. Handig… Niet dus. Want daardoor kon ik mooi de Blauwe Moskee niet bezoeken (terwijl mijn hotel er nota bene tegenover zat!)

Ook de Aya Sofia, één van dé andere highlights van Istanbul die je tijdens een stedentrip Istanbul gewoon écht wil zien, was afgesloten voor publiek, omdat de paus er heen ging. Had ik weer. Die paus gooide even mijn hele planning in de war! En ik moest juist al strak plannen, want geloof me, 48 uur in Istanbul is heel weinig voor zo’n overweldigend grote en indrukwekkend mooie metropool.

istanbul
De Blauwe Moskee in Istanbul.

48 uur Istanbul

Toch heb ik heel veel kunnen doen in die 48 uur. Het leukst vond ik fietsen in Istanbul. Het enige wat ik van te voren geregeld had. Mocht je ooit naar Istanbul gaan dan kan ik je een fietstour in elk geval alvast aanraden. Het is een manier om in korte tijd veel te zien, met slechts af en toe een stukje klimmen, want Istanbul is, net als Lissabon trouwens, op 7 heuvelen gebouwd.

De fietstour kreeg overigens nog een onverwachte wending: ineens stond ik oog in oog met Syrische vluchtelingen.

Wat nog meer en het weer in Istanbul

En verder? Genoeg tijd nemen om ‘alles’ te kunnen zien. Zeker als je er ook nog wil shoppen of uitgaan, wat er ook goed kan. Net als lekker eten. Of je moet er gewoon nog eens terug gaan, net zoals ik zal doen. En dan liefst met heerlijk warm weer, want je kunt net als ik pech hebben: ik had gisteren, toen ik de oversteek naar het Aziatische deel van Istanbul maakte, de hele dag regen. En het was koud. Nog net niet zo koud als hier, maar geen zomerse, mediterrane temperaturen in elk geval. Dat wist ik natuurlijk wel, maar je hoopt altijd op een lekker zonnetje, voor jezelf én voor de foto’s. Maar desalniettemin:

Wát een gave stad!

Ik dacht al dat ik dat zou vinden, maar nu weet ik het zeker.

istanbul
Zicht op Istanbul.

Foto’s en filmpjes Istanbul

Meer blogs met foto’s en filmpjes volgen nog. Zelfs om 6 uur ’s ochtends, tijdens de muezzin, stond ik al te filmen! Al nieuwsgierig naar wat beeld? Bekijk dan deze foto’s vast. Op twitter plaatste ik ook al het een en ander. Leuk detail: veel van mijn tweets zijn gefavourite en geretweet door Turkse twitteraars.

Ben jij wel eens in Istanbul geweest?

Wat vond je ervan? Laat je reactie hieronder achter. Dat vind ik leuk!

citytrip-istanbul
Stedentrip Istanbul.

Citytrip Istanbul

Wil je ook naar Istanbul? Net als ik een ‘weekendje Azië’ doen? Boek hier een stedentrip Istanbul. Of doe het via de Vakantiediscounter, net als ik deed.

Meer leuke citytrips vind je in de blogpost Citytrips naar 14 mooie steden.

Dit blog verscheen eerder (1 december 2014) op VrouwOnline.nl. Ik heb ruim 8 jaar voor VrouwOnline.nl geblogd, maar de site is er onlangs helaas mee gestopt.