Reizen naar zonnige en warme bestemmingen in Zuid-Europa en ver weg. Mooie steden, streken en stranden. Couleur locale, natuur en food. Met en zonder kinderen.
Wauw, wat een gaaf gezicht was dat: de woestijn van Sharjah vanuit de lucht. Echt, fenomenaal! Misschien was het wel mijn allermooiste vlucht ooit. Zo bijzonder om te zien: de woestijn van bovenaf, gewoon vanuit het vliegtuig. Intens genieten dus vanuit mijn window seat. Bekijk snel mijn foto- en videoblog met best wel unieke beelden!
Sharjah, één van de Verenigde Arabische Emiraten
Sharjah is één van de Verenigde Arabische Emiraten. In totaal zijn er zeven emiraten: Dubai, Abu Dhabi, Sharjah, Fujairah, Ras al-Khaimah, Ajman en Umm Al Qaywayn. Dubai en Abu Dhabi ken je ongetwijfeld van naam, Sharjah misschien ook nog wel, maar van Fujairah, Ras al-Khaimah, Ajman en Umm Al Qaywayn had je waarschijnlijk nog nooit gehoord.
Vlakbij Dubai
Sharjah ligt vlakbij Dubai. Het grenst eraan, de stad zelf ligt nog geen 10 kilometer van Deira vandaan, het ‘oude’ Dubai, en in principe ben je er ook over land snel, maar er is ook een internationale luchthaven. Er wonen ongeveer een half miljoen mensen in Sharjah.
Wat is er te zien in Sharjah?
Wat bezienswaardigheden betreft heeft Sharjah een aardig aantal musea, moskeeën en souks, en daarnaast ook een aquarium en uiteraard de woestijn en de kust. Het ligt aan de Perzische Golf.
Sharjah vanuit de lucht
Een bezoek aan Sharjah stond voor mij niet op de planning, en ‘beneden’ heb ik het ook niet gezien, dus feitelijk ben ik er niet geweest, maar wat een traktatie was het om het zó mooi te zien liggen vanuit de lucht. Die immensheid van de woestijn, die tinten geel en vooral oranje, wat was dat mooi. Eerst die grote bergrug in de woestijn. Was het Fossil Rock?
Hier zie je een kort filmpje:
En hier de foto’s:
De woestijn van bovenaf gezien
En daarna werd het nog mooier. Al dat zand! Ook een heel bijzonder gezicht was dat! Op een bepaalde manier leek het de zee wel. Zó bizar…
Als je goed kijkt zie je de auto’s op de weg rijden; een weg midden in de woestijn, midden in het ‘niets’. Op het filmpje hieronder kun je het zien.
En hier nog meer foto’s. Ik bleef maar klikken. Kijk wat gaaf!
Ik maakte de foto’s en video’s op 16 januari tijdens mijn vlucht van Bangkok naar Dubai met Emirates Airlines. Alle foto’s en video’s heb ik gewoon met mijn eenvoudige iPhone gemaakt.
De bus zoeft door het droge, kale en licht bergachtige landschap. We zijn onderweg naar Mini Hollywood in de woestijn van Tabernas, oftewel themapark Oasys. Samen met mijn dochter van 5 ben ik ‘op avontuur’ in het Spaanse Andalusië.
Het is niet de eerste keer dat ik hier ben. Ik was al eens eerder in deze streek geweest, bijna 20 jaar geleden. Met een rugzak (en een tent!) reisde ik vijf weken door Spanje, samen met een vriendin. We deden twee weken vrijwilligerswerk in de bergen bij Penyagolosa, en daarna reisden we met treinen en bussen via Valencia, Murcia en Sorbas naar Tabernas.
Het andere Spanje
Ook toen al verbaasde ik me erover dat ook dit Spanje is. Zo anders dan de kust, zo anders dan de grote steden en het groene binnenland in meer noordelijke richting, ja zelfs zo anders dan de bekende ‘pueblos blancos’ in het bekendere deel van Andalusië. Hoe verder zuidelijk we kwamen, met de trein door ongelofelijk bizarre rotsachtige landschappen, met dorpjes op heuvels afgewisseld met eindeloos niets, hoe opgetogener ik raakte.
Woestijn in Spanje
En dan zo’n woestijn. Dat verwacht je helemaal niet in Spanje! Ook nu nog krijg ik vaak verbaasde blikken als ik erover vertel. Oké, het is weliswaar geen woestijn zoals je je wellicht bij een woestijn voorstelt, met zandvlaktes of zandduinen tot zover het oog reikt, maar wel ruigheid, rotsen en woestenij. Niet oranje of geel, maar meer groenig grijs, een tikkeltje ‘grauw’ zelfs. El desierto de Tabernas.
Een woestijn? In Spanje?
Mini Hollywood in de woestijn van Tabernas
In het park prijkt een bord met de woestijnen van de wereld. Van Gobi tot Kalahari. En zie daar, ten noorden van de Sahara en de Sahel bevindt zich Tabernas. Het bestaat echt! En ín die woestijn, te midden van de woeste droogte, ligt Mini-Hollywood.
Themapark Oasys: een wildwestdorp, een dierentuin en een zwembad
Er is een wildwestdorp waar menig film is opgenomen, van Indiana Jones tot The Good, the Bad and the Ugly. Maar er is ook een dierentuin, een papegaaienshow (voor wie daar van houdt), en een zwembad om af te koelen op extreem hete dagen als deze. Dat tezamen vormt het themapark Oasys.
Al bij de entree zien we indianen en wigwams. En even verderop de gekleurde houten huizen met hun veranda’s, en nagebouwde winkels rond een plein van zand. Een restaurant met de naam Arizona, geheel in stijl, met de wielen van een houten koets voor de deur. En hotels met op de muren uitnodigende woorden als ‘clean beds’ en ‘hot baths’ geschilderd.
Toeristen schuifelen door het stoffige zand. Bestijgen de houten trappetjes, turen van balkons en verdringen elkaar voor een minuscuul stukje schaduw op de houten veranda’s, wachtend op wat komen gaat.
Waan je in een westernfilm…
Scènes worden nagespeeld. Galopperende paarden met cowboys erop. Dreigend zwaaien ze met hun geweren. Een schot klinkt. En nog een. Mannen vallen van paarden en van houten relingen. Eén groot spektakel. Net echt. Hier en daar huilt een kind. Het is ook best spannend.
Dan nog even op de foto: ‘Wanted’, se busca, dead or alive, reward 10.000 dollar.
En ineens is het wildwestdorp bijna verlaten. Een spookstad bijna.
Heetste dag van het jaar
De rust keert terug. Stoffig, bezweet en met nog altijd verhitte hoofden wandelen we weer terug naar de bus, tussen houten huizen door, in allerhande tinten rood, oranje, bruin en geel. Het bleek een bijna historische dag te zijn. De dag ervoor was het in deze Spaanse woestijn namelijk de heetste dag van het jaar geweest: 46 graden in de schaduw, 50 in de zon. En ’s nachts was het kwik nog bij de 37 blijven steken! Heuse woestijntemperaturen. Maar zó heet is echt uitzonderlijk hoor.
46 graden in de schaduw… Stoere meid hoor!
Een ijsje heb je dan wel verdiend…
Het was zo heet dat zelfs de dieren in de dierentuin zich verstopten…
Maar gelukkig konden wij nog even afkoelen in het zwembad.
Yeah! Glijbanen. Welk kind vindt dat níet leuk?
Met de bus terug naar de kust
Met de bus gaan we terug naar de kust, naar onze ‘room with a view’ in een van de vele mooie baaien die de Costa de Almería rijk is. Wat een fijne dag was dit samen. Moe van alle indrukken valt ze op mijn benen in slaap.
Pretpark in Andalusië
Ben je met kinderen op vakantie aan de Costa de Almería of elders in Andalusië, dan is dit ‘pretpark’ in de woestijn zeker een aanrader. Vanaf Almería, Aguadulce en Roquetas de Mar is Themapark Oasys niet ver. Maar ook zonder kinderen kun je dit Mini Hollywood in de Spaanse woestijn natuurlijk bezoeken. Meer informatie vind je op de site van Parque Temático Oasys.
Auto huren in Spanje
In plaats van een tour boeken of met de bus gaan kun je uiteraard ook zelf die kant op rijden. Regel van te voren een huurauto in Spanje. Dit kan via TUI Cars of Sunnycars. Dan weet je dat het betrouwbaar is.
Costa de Almería
Ik bezocht de Costa de Almería in 2012 (en in 1994). Samen met mijn 5-jarige dochter verbleef ik in de buurt van Aguadulce. Mijn 2-jarige zoontje logeerde een weekje bij oma, wat heel fijn was. Dat vond hij ook super! Allebei hebben ze het er nog wel eens over; Bo over hoe leuk het in Spanje was en Jippe over hoe leuk het bij oma was. Ze weten zelfs nog wat ze allemaal gedaan hebben. Met 2 kinderen reizen vind ik het leukst, maar met eentje is het net iets makkelijker.
Hoe krijg je kinderen mee op een tripje?
Tip: Heb je geen zin om de hele dag bij een zwembad te hangen en wil je de kinderen meekrijgen op een excursie of ergens naartoe? Zeg dan niet ‘We gaan vandaag ergens naartoe’ of ‘We gaan iets moois bezoeken’ maar…
‘We gaan op avontuur!’
Leuk met kinderen in Andalusië
Ook leuk om te bezoeken als je met kinderen naar Andalusië gaat is het smurfendorp Júzcar, een volledig blauw dorpje. Ik ging er in de zomer van 2018 met mijn kinderen naartoe. Hier lees en zie je meer: Juzcar, een blauw dorp in Andalusië. Málaga is ook echt een aanrader met kinderen!
Wil jij ook als ouder alleen met je kind(eren) op vakantie naar Zuid-Spanje, maar liever samen met andere ouders? Lees dan mijn blog over single parent vakanties.
De wind giert om de stilstaande jeep, wiegt ons zelfs een beetje heen en weer, alsof we al op een dromedaris zitten. Als we uitstappen worden we overvallen door duizenden speldenprikjes. Een zandstorm! We zitten er midden in en worden letterlijk gezandstraald.
Koud is het niet, de wind is ‘warm’. Fijn zand waait in onze ogen en haren, prikt venijnig op onze huid, als bij een hagelbui. Doeken en sjaals worden haastig om hoofden geslagen. Omgebonden zoals het hoort, als een tulband, of gewoon zoals het toevallig het snelste gaat.
Jullie wilden zand? Dan krijg je het ook!
Zandstorm in de woestijn
‘Zonnebrillen op jongens!’ Geen zon te bekennen, maar het zand zit al snel tot in onze poriën, in wenkbrauwen, wimpers, ooghoeken en contactlenzen. We zien haast niks meer, dus die bril is geen overbodige luxe. Een enkeling zoekt dekking achter de jeep.
Een zandstorm. Funest voor camera’s.
‘Zo erg heb ik het eigenlijk nog nooit meegemaakt,’ zegt onze gids, een Nederlandse vrouw die al jaren in het zuiden van Marokko woont en inmiddels getrouwd is met Mo, haar Marokkaanse man. Yes! Hier gebeurt iets unieks. En waren we daar stiekem niet voor gekomen?
We rijden weer door, van de uitlopers van de Atlas, dieper het land in, richting Merzouga aan de rand van de Sahara. Zand stuift over de weg, steeds meer en meer, tot de weg bijna weg is. Dan de piste op, zoals ze dat noemen, off road, steeds verder, de dorre vlakte over. Kaal en ruig. Deprimerend desolaat maar ultiem enerverend tegelijkertijd.
In de verte stofwolken. Iets wat op een wervelwind lijkt.
Mo zit aan het stuur. Een hippe glanzende zonnebril op zijn neus. Hij concentreert zich op de ‘weg’, voor zover die nog te zien is, de andere jeeps nauwlettend in de gaten houdend. Ook al merk je het niet meteen aan hem, het lijkt alsof hij er van geniet. Van dit gecross in de woestenij, juist vandaag extra spectaculair door het slechte zicht.
Plotseling zijn we één van de 4×4’s kwijt. We maken rechtsomkeert en gaan op zoek. We trotseren het zand dat met geweld om de jeep raast. Hoe kan een mens hier ooit de weg vinden? Slechts af en toe een paar keitjes als oriëntatiepunt. Maar de chauffeurs zijn ervaren, zo bedreven hier te rijden dat ze elkaar snel weer gevonden hebben in het eindeloze niets.
Zand, overal zand.
De jeeps racen voort over de kale, ruige vlakte. Vlak maar toch hobbelig door alle keien. Niets dan dorheid, stenen en wolken stuifzand. Het wordt niet saai, het blijft op een prettige manier spannend waardoor we stiekem wensen dat dit eeuwig zou duren.
We kletteren en ratelen het verlaten gebied door. Stoten onze hoofden en hotsen en botsen in de jeep tegen elkaar aan. We kijken naar buiten, maar opgestoven en rondwaaiend zand belet ons het zicht. Net alsof het mistig is.
Een zandstorm in de Sahara.
Na de ruige rit met de jeeps stappen we in Merzouga op een dromedaris, voor het laatste stukje, door de zandduinen van Erg Chebbi. Bij het bestijgen van de dromedaris worden we er even bijna vanaf gekieperd, maar daarna wiegen we langzaam de woestijn door. Het is dat zand en wind ons nog steeds teisteren, maar eigenlijk is het best wel ‘zen’, zo zachtjes meegevoerd worden, die cadans, met zandduinen tot zover onze ogen rijken.
Niet verhit, wel verwaaid, zanderig en plakkerig, komen we aan bij het kamp. Tapijten vormen een pad langs de tenten van het kampement. Nog even en de windlichtjes gaan aan. Stevige bruine doeken doen dienst als tentzeil. De fonkelende sterrenhemel die we verwachten is er niet. Echte bedden zijn er wel.
Heel vroeg zijn we ’s ochtends wakker. In een bed vol zand. Op de dekens, ónder de dekens, op onze bagage, ertussen, en in onze ooghoeken. Het knarst zelfs tussen onze tanden.
Gelukkig zijn er douches. Een douche, in de woestijn! Nee, het is geen fata morgana, er is serieus warm stromend water in het kamp.
Avontuur de luxe.
Deze reis werd uitgevoerd door Dades reizen en maakte onderdeel uit van een persreis van het Marokkaans Verkeersbureau.
