De tweede lockdown is een feit. De ‘harde’ lock down. Scholen en winkels zijn gesloten en het thuisonderwijs is weer opgestart. ‘Blijf zoveel mogelijk thuis’ luidt het devies weer. Reis niet naar het buitenland en beperk contacten.
Ook al vond ik dat strengere maatregelen nodig waren, het viel me toch nog rauw op m’n dak.

Niet reizen

Dan heb ik het nog niet eens zo zeer over de reisbeperkingen, want daar ben ik het, ook al kan het mij als reisblogger de kop kosten, wel mee eens. Liever een eenduidig advies dan de grote verschillen en onzekerheid van het afgelopen jaar. Maar dan wel met de stille hoop dat alles vanaf april weer een beetje op gang kan komen (wat nog maar zeer de vraag is natuurlijk) en mensen weer een zonvakantie, roadtrip of rondreis durven te boeken.

De situatie

In mijn jaaroverzicht zal ik uiteraard ook nog op het reizen terugkomen, maar voor nu even een net iets ander blog, over de persconferentie, de nieuwe maatregelen en de gevolgen, ook privé. Een iets persoonlijker blog dan normaal. Een blog dat leest als een covidcurve, met hoogte- en dieptepunten, omdat ik het soms ook even een beetje kwijt ben, maar wel nog met een vleugje humor, hoop ik.

Persoonlijk blog

Een blog waarin ik niet die goedlachse reisblogger ben die gemiddeld 10x per jaar op reis gaat en daar mooie blogs over schrijft, maar ook gewoon iemand die net als ieder ander worstelt met de situatie waarin we verzeild zijn geraakt.

Een long read, voor het geval je vakantie hebt.

Persconferentie

Over de laatste persconferentie had ik weer een dubbel gevoel. Het klinkt misschien gek, maar van te voren verheug ik me op een vreemde manier altijd een beetje op de persconferentie. Er gaat iets gebeuren! Spanning! Saamhorigheid! We zitten hier met z’n allen, heel Nederland voor de tv, dat gevoel. Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen. Ik heb het elke keer, als het wachten op een spannende wedstrijd van Oranje, hoewel ik het die eerste keer begin dit jaar het sterkst had.

Mensen die niet naar de persconferentie kijken

Er zijn natuurlijk ook genoeg mensen die níet kijken. De buurman zag ik gewoon langslopen tijdens de persconferentie en ik keek voor de grap eens naar Google Analytics en toen bleken er gewoon 7 mensen ondertussen blogs aan het lezen te zijn die er niets mee te maken hebben, blogs over Bali en Júzcar bijvoorbeeld. Oké, ik check Twitter wel eens tijdens de persconferentie, maar verder kijk en luister ik wel.
Ik heb sowieso altijd het idee dat de mensen die zich netjes aan de regels houden toch wel kijken, maar nou net niet de groepen waar de boodschap moet belanden.

Rutte en De Jonge

Persoonlijk vind ik het altijd oprecht leuk om Rutte en De Jonge te zien. Ook al zijn ze niet van mijn partij(en), stond ik lang niet altijd achter hun beslissingen en vond ik in dit geval juist dat ze sneller hadden moeten handelen, ik mag ze op de een of andere manier wel. Ik vind ze sympathiek.
Dat schreef ik al eens eerder.

Lees mijn blog van 4 jaar geleden voor Flair over Rutte: De vraag der vragen aan Rutte.

Persconferentie kijken

Alsof ik een gezellig tv avondje voor de boeg heb zit ik op de avond van de persconferentie altijd om 19:00u klaar met koffie en koekjes. Oké, laat ik eerlijk zijn: plof ik hijgend op de bank neer met een glas wijn en een kaasje, ondertussen de kinderen roepend dat ze echt mee moeten kijken, want dit is wel iets wat zij ook moeten horen.

‘Jongens, het begiiiiint!’

19:00u

Was het eerst steeds rennen en vliegen, tijdens de laatste twee persco’s had ik voor 19:00u al gekookt, gegeten en zelfs de afwas al aan kant. Ja, elke persconferentie word ik er beter in!
Nog een paar persco’s en mijn huis is spic en spam.
Nou ja, daar zijn nog heel wat persco’s voor nodig, maar dat ter zijde.

Waarom de persconferentie altijd zo achterlijk vroeg is is me overigens nog steeds een raadsel.

Kater na de persco

Maar goed, ook al ‘verheug’ ik me dus altijd een beetje op de persconferentie, na afloop zit ik altijd met een kater. Er is namelijk zelden leuk nieuws. Voor mensen niet, voor branches niet. Voor mij als reisblogger natuurlijk ook niet.

Moltalk na de persco

Het voelt een beetje alsof je Wie is de Mol hebt gekeken, wat weer veel te snel voorbij was en alleen maar verwarring heeft gebracht.
Wel nog met een soort Moltalk na, compleet met Margriet van der Linden, maar dan anders.
Wie deed of zei nu weer iets raars? Wiens belangen spelen mee en wie verdenken we van een dubbele agenda? Wie maakte verdachte gebaren en hoeveel zit er eigenlijk nog in de pot? Waar gaat het heen en hoe loopt het af? Wie mag deze keer niet meer meedoen? Wie krijgt een tweede kans en wie blijven er over? Het is net Wie is de Mol.

Er is nu wel genoeg gemold.

Persconferentie 14 december

Bij de persconferentie van 8 december was ik enerzijds opgelucht, maar dacht tegelijkertijd: dit gaat niet goed! Doe iets! Niet pas vlak voor Kerst, maar nu! Bij de persconferentie van 14 december bleek er inderdaad veel te veranderen. En daar schrok ik toch nog van.

Nieuwe coronamaatregelen

Wat mij betreft mocht deze keer (na de gemiste ‘kans’ rond Black Friday) inderdaad vooral het ‘lekker shoppen’ en het ‘met z’n allen naar een pretpark gaan’ aangepakt worden. Weg met die volle winkelstraten en weg met ‘schreeuwerig vertier’.
Dierentuinen prima, maar in de rij voor de achtbaan en dan gillend in de rondte? Nee. Ook bij een semi-lockdown vond ik dat niet passen. Het leven an sich is al een roller coaster.

Laat dan liever mensen rustig een kopje koffie ergens drinken, maar nee.

Het leven an sich is al een roller coaster.

Musea, bibliotheken en onderwijs

Ook ben ik voor hoge boetes aan mensen die bewust de regels aan hun laars lappen en die stiekem feestjes geven (natuurlijk, ik hou ook van feestjes, ik mis het ook!) of veel teveel bezoekers thuis laten komen, maar over musea, bibliotheken en onderwijs (waarover zo meer) had ik andere ideeën, ook al begrijp ik ze wel.

Ik was laatst in het Mauritshuis en dat was een verademing met de strenge maatregelen. Ik stond in mijn eentje het ‘Meisje met de parel’ te bewonderen! Tijdens mijn bezoek voelde ik me 100x veiliger dan in de supermarkt, maar helaas. Een museum is niet noodzakelijk, je boodschappen wel. Dus ja, ik snap het, maar zonde is het wel.

Code oranje

Tja, en dan het reisgebeuren. Want ja, je volgt mijn reisblog waarschijnlijk niet voor niets. Je houdt net als ik erg van reizen, van nieuwe plekken ontdekken, van citytrips, rondreizen in Azië (naar mooie plekken zoals op de foto), van wandelen, fascinerende steden of eilanden in Zuid-Europa ontdekken en van het vertoeven in een totaal andere omgeving dan hier. Ook jij houdt waarschijnlijk van de geuren en kleuren van de tropen, en van het licht van de Méditerranée…

Ik mis de geuren en kleuren van de tropen, het licht van de Méditerranée en verlang naar verre oorden!

Niet naar het buitenland

‘Reis tot half maart niet naar het buitenland’, luidde Rutte’s dringende advies. Dat is balen, maar wel begrijpelijk. Sinds enkele dagen zijn de laatste bestemmingen die nog geel waren (zoals de Canarische Eilanden) nu ook oranje geworden, zoals je op de website van Nederland Wereldwijd kunt zien. Niet noodzakelijk reizen wordt nu officieel naar alle landen afgeraden. Voor de hele wereld geldt nu een oranje reisadvies.

Ook al wordt mijn blog over landen waar het warm is in de winter (30 graden!) nog steeds volop gelezen, het wordt écht afgeraden!

Curaçao

Dat je een aantal weken geleden nog wel naar Curaçao kon, greep ik als kans aan om het blog Vakantie naar Curaçao te schrijven (met o.a. leuke kleinschalige hotels!), maar vanaf de dag dat het (na dágen werk) online stond werd bekend dat de besmettingen op Curaçao opliepen, wat natuurlijk in de lijn der verwachtingen lag. Uiteindelijk werd er dan ook niets geboekt en verdiende ik niks, maar wie weet volgend jaar!

Overweeg je in de toekomst een keer naar Curaçao te gaan en zoek je een speciaal plekje? Denk dan nog eens aan dit blog!

Boeken lezen over mooie bestemmingen

Ik schrijf zo over de andere maatregelen, maar mis jij het reizen ontzéttend, trakteer jezelf dan via deze link op een mooi reisboek of doe het je familie of vrienden cadeau. Er staan reisboeken bij met bestemmingen in het buitenland, maar ook boeken over Nederland boeken over Nederland.

Bestel hier de nieuwste boeken over Nederland of het buitenland!

Wegdromen

Een boek waar ik zelf tijdens de eerste lockdown heerlijk bij weg kon dromen was het boek 1000 plekken die je écht gezien moet hebben. Prachtige plekken overal ter wereld, van bekende bezienswaardigheden tot plekken waar je het bestaan niet eens van af wist. Zo’n boek is eigenlijk veel leuker dan een kerstpakket.

Reisblogs lezen

Natuurlijk kun je ook gewoon lekker verdwalen op mijn blog! Klik eens op verschillende landen en ontdek de mooiste bestemmingen, van het indrukwekkende Jordanië tot de mooiste landen in Afrika. Van Egypte tot Kaapverdië, Bali of Thaise eilanden als Koh Sukorn, Koh Racha en Koh Chang.

Maak in gedachten alvast plannen voor als reizen weer kan!

Mooie plekken en avontuur

Droom weg bij de mooiste eilanden van Europa, een reis door 5 Balkanlanden, eilandhoppen in Griekenland, een Interrail rondreis (met kids!) door Spanje of een verre reis met tieners en doe even alsof corona niet bestaat.

Dromen over mooie plekken en avontuur!

Weinig inkomsten

Ook als reisblogger kan ik uiteraard best een paar maanden langer wachten met reizen. Vakanties zijn niet het allerbelangrijkste in de wereld, zeker tijdens een pandemie niet. Voor mij is reizen echter meer dan alleen een passie, het is mijn beroep.

Het gaat mij niet alleen om het reizen op zich, het gaat me ook om mijn blog. Ik leef van mijn blog. Altijd al met moeite, en dat gaf niet, ik koos er zelf voor om mijn hart te volgen en dan maar wat minder te verdienen (ondanks de vele uren die ik maak!), maar in 2020 was het helemaal lastig.

Leven van reizen die geboekt worden

Met mijn blog ben ik afhankelijk van de reizen die er geboekt worden via linkjes in blogs (de zogenaamde affiliatelinks, zoals deze, deze, deze of deze, om er maar een paar te noemen) en via de banners aan de zijkant van mijn blog. Ik verdien niet puur met een klik hier of daar. Ik schrijf heel soms wel eens een gesponsord blog (dat staat altijd aangegeven als dat zo is, zoals dit blog over Kaapverdië), maar ik doe niet aan kant en klare advertorials. Dus als er niets geboekt wordt schiet het niet op. Wat dat betreft was 2020 dan ook geen fijn jaar.

Natuurhuisjes waren ineens booming

Natuurhuisjes in Nederland worden gelukkig wel nog geboekt. Sterker nog, die waren sinds mei ineens super populair en ook deze zomer waren ze best wel booming op mijn blog. Logisch, want de meeste mensen wilden dit jaar een beetje ‘vrij’ zitten, niet te dicht opelkaar.
Zelfs nu worden de natuurhuisjes nog goed geboekt (er zijn ook zulke mooie natuurhuisjes!), dus als je nog iets zoekt: hier vind je last minute natuurhuisjes die nieuw in het aanbod zijn.

Maar goed, laat ik dit maar niet te hard zeggen anders gaan mijn concullega’s er ‘toevallig’ ook allemaal ineens over schrijven en gooi ik mijn eigen glazen in.

Hoera, toch nog iets positiefs!

Vakantie in Nederland

Ook word er af en toe nog een vakantiepark of hotelovernachting geboekt, maar verder vrijwel niets op reisgebied. En ja, op een zonvakantie of verre reis verdien ik doorgaans natuurlijk meer (het is vaak een klein percentage van de reissom) dan op af en toe een los nachtje of goedkoop weekendje in Nederland. Maar dan nog, alle beetjes helpen, dus ik zou zeggen klik erop en kijk er eens naar, want wie weet staat er voor jou wel iets leuks bij.

Reisbranche, horeca en evenementen

Net als de horeca en de evenementenbranche heeft ook de reissector het dus zwaar te verduren gehad en is het nog steeds drama. Met als enige voordeel dat ik als reisblogger geen groot pand heb waar ik de huur van moet betalen of personeel moet uitkeren. Ik doe het alleen, thuis, in de woonkamer. Dat scheelt gelukkig enorm!

De Grote Markt in Den Haag tijdens de eerste lockdown.

Nederland ontdekken

Ik kan dus gewoon thuis werken, wat ik altijd al deed. Het reizen beperkte zich (op twee landen na waar ik begin dit jaar nog wel was en die uiteraard in mijn jaaroverzicht aan bod komen) tot Nederland en gelukkig heb ik daar nog wel veel gezien. Vooral de afgelopen maanden vond ik het heerlijk om toch nog op pad te gaan in Nederland en gaf het me nieuwe energie!

Ik treinde, op afstand van medepassagiers, nog heel wat af in eigen land en dat werkte verslavend. Ik genoot oprecht van het (her)ontdekken van Nederland, of het nou het Limburgse Thorn, uitkijktoren De Kaap of de Pyramide van Austerlitz was. Ik wilde nog zoveel zien!

Het Limburgse Thorn, uitkijktoren De Kaap of de Pyramide van Austerlitz was. Ik wilde alles zien!

OV alleen voor noodzakelijke reizen

Helaas is nu, met de nieuwe maatregelen, het reizen met het OV weer aan banden gelegd en mogen trein, tram, bus en metro alleen nog voor noodzakelijke reizen gebruikt worden. Voor mensen zonder auto (zoals ik) is dat een grote teleurstelling en vaak ronduit onhandig.
Natuurlijk, ook ik fiets veel. Maar op de fiets naar mijn familie is te ver; die wonen in de provincie Utrecht en Flevoland.

Ik reis voor mijn werk

Natuurkijk kan ik als ik ergens naartoe ga nog zeggen ‘Ik reis voor mijn werk’ (bestemmingen ontdek je nou eenmaal niet in je eigen achtertuin), maar is het echt noodzakelijk? Nee.
En om eerlijk zijn, hoe graag ik ook op pad ga, ik heb nog tienduizenden niet vertoonde foto’s en inspiratie voor nog hónderden blogs, dus ik kan nog jaren vooruit.

En terwijl ik dit schrijf krijg ik kippenvel. Want hoe vaak heb ik de afgelopen jaren niet gezegd: ‘Zelfs als ik een paar jaar niet zou reizen, heb ik nog genoeg om over te schrijven.’
Ik vrees dat ik dat te vaak gezegd heb.

Help, het is mijn schuld dat we thuis moeten blijven!

Drukte op straat

En toch vraag ik me af wat iedereen doet op straat. Want toen ik woensdagochtend om half 10 door de stad fietste, niet eens in het centrum, oogde het totaal niet als tijdens de eerste lockdown. Tijdens de eerste lockdown durfde je bijna geen adem te halen zo stil was het. Er was amper verkeer! Dat is nu wel anders!

Wat ik er zelf dan deed? Ik moest met mijn dochter naar de orthodontist. Onderweg was het druk met auto’s en op straathoeken stonden mensen met elkaar te beppen. Niet dat dat verboden is, maar het waren er zoveel!

Dat was in maart wel anders:

Het centrum van Den Haag tijdens de eerste lockdown.

Winkelstraten

Tijdens de vorige lockdown was het in het begin spookachtig stil. Nu niet. Totaal niet, ook in de winkelstraat vlakbij mijn huis niet. En echt niet iedereen wandelt dan naar Albert Heijn of Etos.
En de grote oliebollenkraam (waar ik weliswaar wekelijks kwam voor de kinderen) oogt nou ook niet bepaald lockdownerig.

De scholen dicht, maar de oliebollenkraam blijft open.

Sluiting scholen

De sluiting van de scholen verbaasde me; niet dát ze zouden sluiten, maar wel voor zo’n lange periode. Ik had dat niet verwacht.
Natuurlijk, ook ik hoorde om me heen over steeds meer besmettingen op middelbare scholen, de aantallen waren echt alarmerend, maar dat ook basisscholen vijf weken lang hun deuren zouden sluiten, had ik niet zien aankomen. Hooguit een weekje verlenging van de kerstvakantie.

Kinderen weer naar school

Als ik mag kiezen tussen de kinderen weer naar school of weer mogen reizen, dan kies ik voor kinderen weer naar school. Want ik wil gewoon werken. Ja, ik wil ook dolgraag reizen (ik ben niet voor niks reisblogger geworden) en ik hou giga veel van mijn kinderen (ik ben dolblij met ze!), maar ik wil ook mijn werk normaal kunnen doen. En dat kan nu niet. Laat ik zeggen: ík kan het niet.

Thuisonderwijs

Dat er na de eerdere lockdown, die ik door het thuisonderwijs als zeer zwaar had ervaren, nu weer een paar weken intensief thuisgewerkt moet worden met en door de kinderen, was wel even slikken. Ik zie daar verschrikkelijk tegenop, zeker in deze donkere tijd.
Ook al snap ik de beslissing, ik denk niet dat het goed is, zeker voor kinderen op de basisschool niet.

Weer thuisonderwijs, ik zie er verschrikkelijk tegenop.

Scholen 5 weken dicht

De scholen 5 weken dicht vind ik erg lang. Natuurlijk zit daar de kerstvakantie tussen, maar dan nog. Het duurt tot en met tenminste 19 januari, dus misschien nóg langer.

Hoe blij ik voor mijn puber ook ben dat zij het juist heerlijk vindt om les te hebben vanuit huis, voor mijn jongste (zoon) vind ik het niet leuk en voor mezelf weer extra stressvol. Het is heftig om thuis te werken als de kinderen ook thuis zijn.

Thuis werken

Het argument dat ouders wel thuis gaan werken als de kinderen thuis zijn, daar geloof ik niet in. Integendeel. Er zullen genoeg ouders juist naar hun werk willen vluchten, om ongestoord te kunnen werken.
Had liever de werkgevers aangepakt en thuiswerken de norm gemaakt toen kinderen gewoon naar school gingen in plaats van kinderen nu als argument te gebruiken om ouders thuis te laten werken.

Ik hoop echt dat dit teruggedraaid wordt en dat de scholen 4 januari 2021 toch weer open gaan. Hoop jij dat ook? Teken dan de petitie Basisscholen open op 4 januari.

Typen met een baby op schoot

Ik heb toen ik voor mezelf begon weliswaar bewust voor thuis werken gekozen, maar dan wel in alle rust. Ook al schreef ik vanaf de geboorte van mijn dochter tot dat ze naar school ging jaren blogs voor andere platforms en typte ik regelmatig verhalen met mijn dochter op schoot of aan de borst, echt handig werkt het niet.
Hier zie je mij met mijn dochter slapend op schoot, toen ik nog voor VrouwOnline schreef (en nog grote borsten had, haha). VOL (zoals het toen bekend stond) was één van de websites waar ik in het verleden voor schreef.

Lockdown

Zeker als je kleinbehuisd bent (ik woon op minder dan 60m2) en niet allemaal een eigen kamer hebt is het pittig als de kids ook vanalles moeten. Dat vond ik tijdens de eerste lockdown al en nu weer. En ik ben echt niet de enige ouder die dat zo ervaart. Voor mensen die ook nog een peuter of kleuter hebben rondlopen is het nog moeilijker. Je concentreren is dan vrijwel niet mogelijk.

Werken met kinderen in huis blijft een uitdaging, of het nou peuters of pubers zijn.

Vliegende kiep

Hoeveel ik ook van mijn schatten hou, het is zwaar om alles te combineren, continue te moeten schakelen, zo dicht opelkaar te zitten en de hele dag een soort vliegende kiep te moeten zijn, omdat er toch altijd wel eentje een vraag heeft, honger heeft of er ineens weer iets niet werkt, wat op de een of andere manier nogal vaak voorkomt hier. Een papieretende printer, een kapotte koptelefoon of een muis die uit het niets zijn eigen plan trekt, er is altijd wel wat.

Partner

Heb je een groot huis en een partner die ook thuis werkt en welwillend is dan kun je hopelijk nog afspraken maken en het een en ander verdelen qua tijd of taken, dat scheelt, maar ik ben alleen, en zo zijn er velen met mij. En het zal ook bij partners allemaal echt niet altijd soepeltjes verlopen.

Single parent

Mijn kinderen zijn weliswaar niet altijd bij mij, waardoor ik soms wel even kan werken, maar met een ex-partner die al 4,5 maand geen enkel appje over de kinderen beantwoordt, valt het ook echt niet mee kan ik je zeggen.

Vier en een halve maand nul komma nul communicatie!

Niet over vakanties, niet over wisselmomenten, niet over huiswerk, niet over surprises, niet over partijtjes, over pijntjes, over gesprekjes, over verdwenen kleding, over testen, niks.
Ook op afstand ben ik altijd nog veel voor de kinderen aan het regelen of ze via whatsapp aan het helpen.

Vragen stellen

Hoe dan ook, tijdens de eerste lockdown heb ik het thuisonderwijs als zeer zwaar ervaren. Wat je ook met je kinderen afspreekt als ze ook thuis zijn, je wordt toch continue onderbroken met een vraag. En dat geeft niet, het zijn kinderen en voor hun is het ook niet leuk!

Zelfstandig werken

Natuurlijk moeten ze ook leren zelfstandig te werken, mijn dochter kan dat heel goed en begon tijdens de eerste lockdown altijd keurig uit zichzelf aan haar werk, maar als ze even niet verder kunnen mógen ze ook vragen stellen als ze er op een andere manier niet uit komen, want anders liggen ze ook weer achter en dat levert ook weer stress op. Dus ik help ze graag!

Als ik merk dat mijn kinderen door mijn uitleg iets wel snappen wat ze eerst niet snapten of wat kennelijk te snel was gegaan, dan is dat alleen maar fijn!

Maar soms is het te veel.

Leuke dingen leren

Regelmatig dacht ik: laat ze gewoon even lekker doen wat ze willen. Zich verdiepen in wat ze zélf willen leren. Iets leuks leren! Ook dat kan nuttig zijn. Iets wat ze zelf kunnen ontdekken en waar ze blij van worden. Fotograferen, vloggen, voetbalkunstjes, koken, taarten bakken, 3D-tekenen, een taal leren, computerprogramma’s, apps maken, elektronica, YouTube filmpjes maken, weet ik wat. Of ‘How to’-filmpjes kijken.

Heb jij tijdens de lockdown juist tijd over? Hier vind je leuke thuiscursussen.

Achterstand

Maar o wee, de achterstand! En dus moet je ze toch weer pushen die extra 100 sommen nog te maken. Of die spellingsoefeningen. En ja, ik vind spelling ook belangrijk, maar soms is het te veel. Konden ze tijdens de vorige lockdown de meeste dingen nog doen op momenten dat ze dat zelf wilden, nu is het een nog strakker schema. De meester zei het er donderdag in Teams al bij: ‘Deze keer is het niet maar een paar uurtjes.’
Zucht.

Eigen tijd indelen

Dat ze tijdens de vorige lockdown grotendeels hun eigen tijd konden indelen vonden mijn kinderen prettig. Ook al moest ik mijn zoon in het begin de hele dag achter zijn broek aan zitten, ik merkte dat ze vooral ’s middags en met name ‘s avonds, na het eten, het beste waren in hun huiswerk en er het makkelijkst toe te zetten waren, terwijl ik zelf ’s ochtends vroeg juist op mijn helderst ben en ik ’s avonds juist dacht: ‘Nee, nu niet meer, ik kán niet meer!’ als ze nog iets vroegen. Maar dan hielp ik toch.

Het werk is nog niet af

Als ik dan zag dat ik ondertussen een berichtje van de (overigens heel aardige) juf van mijn jongste had gekregen dat iets nog niet gedaan was of niet af was, ergerde ik me kapot. Mijn werk was ook nog lang niet af!
Hoe goed bedoeld ook, ik kón soms niet meer en had het gevoel aan alle kanten te falen. ‘Maar ze moeten het zelf doen,’ appte ze dan. Ja, maar ook voor de kinderen vond ik het too much.

De wereld over met kinderen

Vaak dacht ik: als ze dan toch niet naar school mogen zou ik het liefst de wereld rond trekken met ze of weer een tijdje in Azië bivakkeren, daar leren ze ook van, en daar dan zelf lesgeven, op mijn manier, maar ja, dat kon natuurlijk ook weer niet.

Soms dacht ik: ik zou het liefst naar het buitenland gaan met ze, juist nu ze toch niet naar school mogen. Maar ja, dat kon natuurlijk niet.

Online onderwijs

Deze keer is het sowieso anders, is er een volledig dagprogramma en moeten ze regelmatig online zijn. Een aantal dingen moet ik dus echt wel anders aanpakken nu.
Maar hoe?

Thuisonderwijs in januari

Ik zou het liefst eerst zelf weer een paar uur werken en daarna de kinderen bijstaan, maar dat kan dus niet. Of ik zou heel vroeg, van 6 tot 8 ’s ochtends moeten werken. Nou ben ik weliswaar vaak vroeg wakker, maar de kinderen zijn dat ook. En om nou om half 7 aan de BTW te moeten of rotklusjes te doen als linkjes aanpassen? Ik kijk daar niet echt naar uit kan ik je zeggen.
Bij sommige banen kan dat niet eens, maar goed, die krijgen dan tenminste nog doorbetaald op een dag waarop niet alles lukt, ik niet.

Mijn eigen werk moet ik maar op een laag pitje zetten of zelfs helemaal los laten, maar ik baal daar wel van.

Rooster

Voor de eerste thuiswerkweek in januari staat er voor mijn zoon (groep 7 van de basisschool) al een heel schema klaar, van dag tot dag, met ongeveer elk uur wat hij moet doen.
Ook al vind ik het knap dat het schema al klaar is (er is ongetwijfeld hard aan gewerkt), om eerlijk te zijn: ik word al moe als ik het zie. Maar dat zegt waarschijnlijk genoeg over mijn kennelijk toch wel overspannen gesteldheid.

Hele schooldagen ‘les’ en leren

Als ik snel de week ‘scan’ zie ik dagelijks automatiseren, spelling en taal, daarnaast nog begrijpend lezen en technisch lezen. Schrijf een verhaaltje in het Engels (‘Papa en mama mogen je daarbij helpen’), de muziekles volgt nog en luister online naar de spreekbeurt van Pietje.
Aan de slag met de werkboekjes en de werkpakketten, nog een instructie hier, een dictee daar, een geschiedenisfilmpje ook nog, dan weer online les, instructie in Teams en -hoera- een quiz om te kijken of ze de stof beheersen.

Vol programma

Ik mag blij zijn dat de school er zo actief mee bezig is (er zijn zat scholen waar het allemaal nog niet rond is begreep ik) en ja, groep 7 is een belangrijk jaar in verband met het voorlopig advies voor de middelbare school, maar ik vind zo’n programma te veel.
En naast het programma moeten ze nog huiswerk maken, elke dag minimaal een kwartier lezen en liefst ook nog oefenen voor de Cito, want ja, die komt er ook weer aan.
O, en hier nog wat extra websites, filmpjes van Freek, smart games en gymles online voor wie nog meer wil doen, voor de lol. Leuk inderdaad, echt, maar of we aan die leuke dingen nog toekomen?

Zo en zo laat dit doen, dan dat, dan zus, dan zo. Dan weer online zijn… pffft. Mogen ze alsjeblieft weer naar school?

Begeleiden of loslaten

Met zo’n schema dat op een schooldag lijkt proberen ze ouders te ontlasten, maar in de praktijk werkt dat niet zo. Niet elk kind kan urenlang alles zelf zo afhandelen en je kunt het niet helemaal loslaten. Je moet ze vaak toch weer tussendoor begeleiden.
Als ik elk uur moet kijken wat mijn zoon moet doen en mijn dochter op net weer andere tijden online moet zijn, kom ik zelf tot niks. Of moet ik wekkers op zijn telefoon instellen voor elk nieuwe ‘lesuur’?

Geen eigen pc of laptop

Mijn zoon heeft überhaupt geen eigen pc of laptop (alleen zijn kleine telefoon, maar daar lukt niet alles op) en op mijn eigen bejaarde monitor heb ik niet eens een camera die nodig is voor Teams (of hij moet ergens verstopt zitten, maar dan heeft de meester me wellicht al in m’n badjas met m’n bril op zien zitten, wat ik niet hoop, haha).
Dus hopelijk kan ik nog een laptop van school lenen, net als vorige keer, maar ik durf nu geen leerkracht meer te storen. En anders toch maar zelf een nieuwe monitor aanschaffen, zodat hij tijdelijk ook achter mijn bureau kan zitten. Zo duur zijn die eigenlijk niet zie ik.

Chromebook, iPad en Snappet

Op het (nieuwe!) Chromebook van mijn dochter valt het scherm steeds weg, dus die werkt al een tijdje op mijn (hele oude) laptop die niet meer alles ondersteunt, dus daar moet ik dus ook nog achteraan. Net als dat mijn iPhone sinds een paar dagen niet meer aan gaat als ik erop tik als hij op tafel ligt. Terwijl ‘Tik om te activeren’ gewoon ingesteld staat. Mijn dochter had dat ook al. Superirritant!
Gelukkig heb ik wel nog een oude iPad die we om beurten kunnen gebruiken en daarnaast moet mijn zoon veel op zijn Snappet doen die gelukkig wel werkt. Hoera!
Ik ben blij dat de school daar mee werkt.

Van dingen die niet werken word ik zó moe!

Wifi

Bovenstaande moet dan weer in de woonkamer, want in mijn kleine maar gekke lange huis heb ik al 8 jaar problemen met de wifi, ook sinds ik er een wifi booster in het stopcontact achterin huis bij heb. Soms werkt het even en dan weer niet. Gék word je ervan!
Natuurlijk ga ik de komende tijd voor de zoveelste keer kijken wat ik ook daar nog weer aan kan doen, maar eigenlijk ben ik nu al te moe om daar nog achteraan te gaan.
Ziggo kwam i.v.m. de coronamaatregelen eerder ook al niet langs (alleen als je helemaal geen wifi hebt) en elke medewerker die me telefonisch probeert te helpen, zegt weer wat anders. ‘Je moet de booster een andere naam geven’ en weer een ander zegt ‘Nee, je moet er juist één netwerk van maken en… bla, bla, bla.’

Misschien moet ik in het nieuwe jaar maar eens een handige man gaan daten.

Werken in de woonkamer

De kleine ruimte nekt me ook. Ik heb geen werkkamer of slaapkamer waar ik naartoe kan vluchten. Ik slaap en werk in de woonkamer, waar mijn pc staat, waar de wifi werkt en waar de kinderen toch ook het meest zijn of eetgeluiden maken. Tosti’s, rauwkost, chips. Aaaaargh!

Stilte in huis

Schrijven kan ik echt alleen als het stil is in huis. Als er niemand is. Dat los je niet even op met een koptelefoon of zo. Ik moet alleen zijn, echt alleen. Geen geschuifel ergens in mijn ooghoek, geen onverwachte dingen. Rust in de tent in plaats van weten dat er zo weer iemand naast je kan staan of dat de kinderen elkaar in de verte in de haren vliegen omdat de een door de kamer van de ander loopt, wat in ons huis niet anders kan.

Niet iedereen heeft een fijn groot huis met genoeg kamers, eigen devices en perfecte wifi.

Eigen kamer en eigen device

Kortom, niet iedereen heeft een fijn groot huis met genoeg kamers, drie of vier devices en perfecte wifi. Volgens mij kan ik nog beter met de kinderen in een vakantiepark gaan zitten, van Landal of Europarcs. Of een nieuw park van Roompot of zo’n mooie van Droomparken. En dan graag met een bureau en tablet per slaapkamer, haha. Als de workations dan toch hot zijn, zijn homeschooling bungalows voor kleinbehuisde gezinnen ook geen gek idee. Maar ja, dat is natuurlijk weer onbetaalbaar.

Als de workations dan toch hot zijn, dan zijn homeschooling bungalows voor kleinbehuisde gezinnen ook geen gek idee.

Perfecte ouders

Vast niet alle ouders zullen thuiswerken in combinatie met thuisonderwijs vermoeiend vinden of zijn van nature veel relaxter. Er zijn nou eenmaal altijd ‘perfecte’ ouders die het kennelijk wel allemaal op en top voorelkaar hebben. Nou, gefeliciteerd, dat is geweldig, maar mij lukt het niet.
Ik ben sowieso al stressgevoelig en in deze tijd extra, zeker als er nóg meer tegelijk moet.

Op reis heb ik er totaal geen last van, dan voel ik vrijheid en word ik gedreven door ontdekkingsdrang, maar thuis is alles al snel teveel.

Achter de feiten aanlopen

De druk dat er nog vanalles af moet en dat je continue achter de feiten aanloopt haat ik! En dat er dan altijd wel een ouder is die vraagt of het niet wat meer huiswerk mag zijn, ‘want Jantje was na anderhalf uur al klaar’.
Alsjeblieft, laat Jantje lekker wat anders doen! Verzin zelf wat!
Het is overigens een hele aardige moeder hoor, maar dat ter zijde. En hij heet geen Jantje.

En dat er dan altijd wel een ouder is die vraagt of het niet wat meer huiswerk mag zijn, ‘want Jantje was na anderhalf uur al klaar’.

Mooi weer

Tijdens de eerste lockdown, in maart, zaten we gelukkig net in de periode waarin je denkt: ‘Yes, de lente komt eraan! Het mooie weer! Licht!’
Het mooie lenteweertje bracht letterlijk wat verlichting. Even een wandelingetje, een rondje rennen, een balletje overtrappen met mijn zoon, even in de tuin zitten. Wat heerlijk was dat! Dan konden we er weer tegenaan.

’s Avonds naar buiten

Ook in de maanden daarna nog. In mei en juni ging ik na het avondeten vaak nog lekker wandelen of naar het strand, ook met de kinderen. Dat kon toen, omdat het ‘s avonds licht was. Nu is het donker en vies, nat, koud rotweer!

Give yourself a break!

Ontspanning

‘Je moet gewoon niet zo streng zijn voor jezelf en af en toe even ontspannen’, zeggen mensen dan. Klopt. Maar niks doen vind ik niks! Ik ben niet iemand die ontspanning in huis of op de bank vindt. Dat heb ik nooit echt gehad ook, tenzij ik heel verliefd was en uren in iemands armen wilde liggen, maar dat lijkt ook alweer 600 jaar geleden. Of met een slapend baby’tje op m’n buik. Dat waren fijne momenten. En als mijn tieners nog even bij me in bed kruipen koester ik dat ook (dat is zó fijn!), maar verder ontspan ik het best buitenshuis.

Een onbedwingbare behoefte erop uit te trekken!

Reizen, wandelen en fotograferen

Ontspanning vind ik vooral buiten de deur, op reis, of als ik buiten lekker wandel en fotografeer, liefst op een mooie nieuwe plek. Daar kan ik helemaal in op gaan. Maar met de ultrakorte dagen, de regen en het niet met het OV mogen komt dat er ook weer minder van.

Als ik de hele dag rondwandel en foto’s kan maken ben ik op en top gelukkig, vooral in het buitenland, maar zelfs in Nederland!

Uit eten, wijntje drinken, dansen!

Ook lekker uit eten, ergens een wijntje drinken of dansen ontspant me. Dat zijn de dingen waar ik blij van word en van oplaad. Ik hou van etentjes, bijkletsen en uitgaan, dat laatste zelfs ook in mijn eentje. Bijna allemaal dingen die momenteel niet kunnen.
En met de nieuwe lockdown zitten we toch weer meer binnen. O, wat verlang ik dan soms naar het reizen, een drankje drinken met een vriendin of een avondje dansen!

Tv kijken

Sommige mensen kijken uren tv of Netflix, serie na serie. Ik kijk -als ik kans zie en dat is lang niet altijd- graag naar nieuwsprogramma’s als Nieuwsuur, EenVandaag, Beau en Jinek en ontspan als het zo uitkomt even bij First Dates (heerlijk!), Ik Vertrek (dat blijft leuk), een mooi reisprogramma of een avondje The Voice met de kinderen, maar meestal ben ik ’s avonds nog druk met het helpen met huiswerk, social media voor m’n blog, de was ophangen of andere dingen die geregeld moeten worden.

Series kijken

Urenlang tv kijken kan ik niet. Ik kijk geen films, volg geen spannende series en ik Netflix nooit.
Jij Netflixt nooit? Nee, ik Netflix nooit. Mijn zoon wel trouwens.
Ook bingewatchen is niet aan mij besteed. Daar heb ik de rust niet voor. En de tijd niet.

Binge watchen, cocoonen of kokkerellen?

Kokkerellen

Er zijn ook mensen die lekker gaan kokkerellen. Die in quarantaine tijd gewapend met een hip kookboek allerhande nieuwe recepten en gerechten gaan uitproberen. Maar uitgebreid koken in een keuken waar je -als je de afwas net hebt staan- al geen ruimte meer hebt om überhaupt een boterham te smeren of een komkommer in plakjes te snijden is niet leuk.

Oudejaarslot

Oké, nu begin ik een beetje te zeuren (ja, ik merk het zelf ook), dus ik noteer even dat ik een Oudejaarslot ga kopen, goed? Wie weet sta ik dan volgend jaar happy te zijn in een heerlijke woonkeuken, haha.

Ongesteld

O, en ik ben net ongesteld geworden, dus dat speelt zeker mee. Ik ken mezelf inmiddels ook wel een beetje. Dan zit ik altijd een beetje in de zielige modus. Ja, ik geef het eerlijk toe.

Note to self: geen blogs schrijven als je ongesteld moet worden of net ongesteld bent, want dat worden zeurblogs.

De kunst van het binnen zitten

Misschien moet ik me de komende tijd gewoon eens verdiepen in de kunst van het binnen zitten. In letterlijk thuiskomen. In blij zijn in je eigen huis. Welkom terug in eigen huis.
Eigen huis? Oké, huurhuis.

Opruimen

Als werken met de kinderen erbij niet lukt, ga ik maar opruimen (dat roep ik ook al 8 jaar), om in elk geval op die manier nog een goed gevoel te krijgen. Om ruimte te creëren, letterlijk en figuurlijk. In huis, hoofd en hart.
Beetje jammer dat de Kringloop waarschijnlijk niet open is om essentiële troep naartoe te brengen.

Buiten zitten in de winter

En misschien moet ik tóch een lekker hoekje in de tuin creëren, met fleecedekentjes en een lichtje, waar we ons af en toe kunnen terugtrekken. Jaaaaa, dat is leuk! Ik krijg er al zin in!
Of voor mijn part ga ik onder m’n dekbed in de hangmat liggen, als het droog is. Lekker naar de sterren kijken. Ook al zullen de buren dan waarschijnlijk denken dat ik gek geworden ben.

In de winter gewoon in mijn hangmat gaan liggen. Of denken de buren dan dat ik gek geworden ben?

Werken en dingen regelen

Nou ja, ik benut de komende paar dagen maar om het e.e.a. uit te zoeken, regeldingen te doen en nog íets van werk klaar te krijgen. In gedachten had ik nog zeker 5 mooie blogs aan het eind van het jaar online gehad, veel meer dan er nu staat, maar ja, als je eerst een blog van bijna 8.000 woorden gaat schrijven…

Spelletjes doen

Vanaf Tweede Kerstdag is het in elk geval tijd voor de kinderen. Dan wil ik m’n lieve moppies ondanks alles een fijne kerstvakantie bezorgen, met tijd voor spelletjes, omdat ze dat zo gezellig vinden.

Leuke dingen doen in de kerstvakantie

Samen leuke dingen doen, met z’n drietjes, ook al zijn de leuke ideeën en winterse uitjes deze vakantie iets eerder ‘op’, nu je niet naar een museum, pretpark, zwembad, schaatsbaan of een keer gezellig uit eten kunt. En nu we Den Haag niet uit mogen, omdat we geen auto hebben.

Geen zorgen

Mocht dit blog nou te depri overkomen, maak je geen zorgen, ik kom er wel uit. Het is even alles bijelkaar. Tot de persconferentie ging het eigenlijk best wel goed. Ik reisde heel wat af in eigen land en genoot ervan!
Nu is het vooral het niet mogen reizen en het opzien tegen de lange sluiting van de scholen en de extra druk die dat op de schouders van ouders legt, in een leven met kids dat altíjd al druk is. Het is net de druppel.

December blues

Ik ben ook überhaupt gewoon niet zo goed in december. Of in winter. Alleen als het gaat sneeuwen leef ik op. Dus daar blijf ik stiekem op hopen. Op een mooie witte wondere wereld. Wat zou dát fijn zijn! Ja, wat dat betreft blijf ik een dromer.

Moois in 2020

Al met al heeft 2020, los van alle ellende, ook best veel moois gebracht en heb ik echt nog veel verrassende plekken ontdekt, die ik nog niet eens allemaal hier op Follow My Footprints heb laten zien, dus ik verheug me erop om dat nog voor het eind van het jaar te delen.

Jaaroverzicht 2020

In mijn jaaroverzicht 2020 zal ik daar uiteraard ook aandacht aan besteden, dus blijf Follow My Footprints ook de komende weken, tijdens de lockdown, volgen, zodat je het jaaroverzicht niet mist! Dat kan via Facebook, Instagram en Twitter.
En nee, ik zal het niet zo lang maken als dit blog. Het wordt vooral positief!

Jaaroverzichten van andere reisjaren

Mocht je het leuk vinden dan kun je de jaaroverzichten van eerdere jaren alvast lezen als je dat destijds niet gedaan had. Jaren waarin 10x per jaar naar het buitenland gaan nog ‘normaal’ was, als reisblogger althans. Gelukkig kan ik er wel echt nog steeds van nagenieten als ik het weer zie!

Jaaroverzicht 2019: 11 trips, 10 landen, 5x Italië!
Jaaroverzicht 2018: dit vond ik echt een heel tof reisjaar!
Jaaroverzicht 2017: 15 trips, 7x Zuid-Europa
Jaaroverzicht 2016: geen nieuwe landen, toch weer veel moois gezien
Jaaroverzicht 2015: 10x weg in 1 jaar, waar?

Gezond

Verder moet ik mijn zegeningen gewoon tellen. Want ik ben gezond, mijn kinderen zijn gezond en zowel mijn vader als mijn moeder moesten deze maand ook voor iets naar het ziekenhuis en dat is gelukkig ook goed gegaan, dus dat was een hele opluchting.

Zieke mensen en zorg

Als je denkt aan mensen die ernstig ziek zijn, die corona hebben gehad (ik ken er veel!) of die iemand hebben verloren, stop je wel met zeuren. Of als je denkt aan de mensen die zo hard werken op de IC, in de zorg en alles daar omheen.

Tante overleden

Nadat ik dit blog woensdag bijna af had, kreeg ik donderdag een appje van mijn moeder dat ze naar het ziekenhuis was om afscheid te nemen van mijn tante. Ze was pas 60 en lag op de IC, aan de beademing, niet met corona, maar na een septische shock die ze vorig weekend kreeg, met een dramatische afloop.

Troost

Mijn puberdochter stond donderdag minutenlang stil in mijn armen. En mijn 11-jarige zoon, die het later hoorde, omdat hij nog 1x naar een klasgenootje moest voor een gemeenschappelijke presentatie via Teams, zei: ‘Als je moet huilen mama, dan mag dat.’ Hartverwarmend was dat.

‘Als je moet huilen mama, dan mag dat.’

Schatjes

’s Avonds bij het naar bed gaan, zei hij: ‘Als je niet kunt slapen of als je je rot voelt, mag je me altijd wakker maken, dat weet je hè?!’ Net zoals hij dat altijd zegt als ik last heb van mijn slokdarm. Intens lief en zo mooi is dat! ‘Nee, jij mag míj wakker maken lieverd’, zeg ik dan altijd weer, zoals ik ooit tegen hem gezegd heb en hij nu zo lief tegen mij zegt.

Even offline

De afgelopen dagen lukte het me niet om blogs te schrijven en voelde het niet oké om ineens iets heel anders te posten op social media. Wie mij volgt weet dat ik nooit zomaar 3 of 4 dagen niets op social media post.

Verdriet

Vanaf nu ga ik wel weer over mooie plekken schrijven en dingen delen, ook al is het verdriet niet weg, het ongeloof nog groot en prikken de tranen nog steeds achter mijn ogen. Ik vind het zo afschuwelijk voor mijn oom, en zeker ook voor mijn neefje en nichtje, ook gezien de levensfase waar ze in zitten. Het gemis is dan extra groot.

Crematie

Aanstaande donderdag is de crematie, op 24 december, een dag na haar eigenlijke verjaardag, wat een ‘mooie’ datum zou zijn voor de uitvaart, maar dat zat allemaal al vol.
Het is al intens verdrietig en helemaal zo in de aanloop naar Kerstavond…

Noodzakelijke reis

Ik ga met de trein naar de crematie (en rij dan nog een stukje met mijn zusje mee), maar mocht ook maar iemand ergens op een station met een camera staan en vragen of dit echt wel een noodzakelijke reis is, dan ontplof ik denk ik.

Mocht ook maar iemand vragen of het een noodzakelijke reis is, dan ontplof ik denk ik.

Naar buiten

Zondagmiddag ga ik in elk geval even lekker wandelen. Althans, dat schreef ik een paar dagen geleden, toen het blog nog niet af was. Even gezellig met een andere reisblogger op pad. Bijkletsen, wandelen en foto’s maken in een mooi natuurgebied, wat we allebei graag doen.
Dat was de bedoeling en daar had ik me op verheugd. Even de zinnen verzetten.

Helaas werd het testen in plaats van wandelen.

Coronatest

Vanmorgen (het is inmiddels zondag) werd ik echter al om half 7 met keelpijn wakker en dacht o nee, de crematie! Dus heb ik toch maar weer een coronatest aangevraagd, omdat ik het natuurlijk niet wil missen en uiteraard geen mensen wil besmetten. Ook al is het denk ik gewoon een keelpijntje, zoals ik elke winter wel eens heb. Normaal neem ik dan een Strepsil en doe gewoon mijn ding.

Test gedaan

Gelukkig kon ik meteen vandaag al terecht, dus ik ben vanmiddag -met mondkapje op- op en neer gefietst en hopelijk heb ik de uitslag snel. M’n tampons zijn op en ik heb nog voor 2 avonden gezond eten in huis (of voor noodgevallen een week pasta met olijfolie), dus duimen jullie even mee dat ik snel weer naar de supermarkt kan?

Update: ik heb de uitslag al! Binnen 6 uur had ik ‘m al! Negatief!

Besmettingscijfers

Inmiddels is het maandag. Laten we hopen dat de cijfers eind december niet nog hoger zijn dan ze nu al zijn, maar dat we de curve met z’n allen nog voor Kerst weten te keren, dat het virus daarna niet weer oplaait (ik houd mijn hart vast!), dat de superbesmettelijke variant Nederland niet overspoelt en dat de besmettingscijfers in het nieuwe jaar met de komst van de lente drastisch zullen afnemen.

Coronamaatregelen

We moeten het virus onder controle krijgen en er zal altijd wel iemand zijn die liever andere maatregelen had gezien, liefst waarbij je zelf minder geraakt wordt, maar dat hou je altijd. Het is niet anders en we moeten er voor gaan, allemaal! Jij ook mag ik hopen!
Dus hou je aan de regels en laat je testen bij klachten, ook als je zelf denkt: ik heb het niet.
Je weet het namelijk niet zeker.

Houd moed, heb lief

Ik wens iedereen hoe dan ook veel sterkte de komende tijd. En hoewel ik een beetje de kriebels krijg van zinnetjes als ‘houd moed, heb lief’ is de gedachte erachter wel mooi.
In je eentje is het moeilijk en als je met z’n allen op een kluitje zit ook; als je relatie op knappen staat, of je bedrijf waar je jaren hard aan hebt gewerkt. Zoveel mensen hebben het moeilijk!

In je eentje is het moeilijk en als je met z’n allen op een kluitje zit ook.

Wandelingetje

Maak af en toe een wandelingetje in de zon (als die ooit nog terugkomt, want die lijkt het ook op te hebben gegeven) of ga sneeuwpoppen bouwen als we toch die witte winter nog krijgen (waar ik nog steeds vurig op hoop) en hou vol.

Leuke thuiscursus, koken of kunst

Zit je in quarantaine en kun je de deur niet uit, verdiep je dan in iets leuks wat je altijd al wilde leren of doen (lees deze leuke tips voor een thuiscursus), ga lekker koken of doe mee met ‘Tussen kunst en quarantaine’ als je dat nog niet kende.

Tip: kijk of hier een leuke thuiscursus, opleiding of workshop bij staat, iets wat je altijd al wilde leren!

Dit lampje vond ik wel passend bij de situatie: houd afstand èn hoop!

De foto’s in dit blog

In dit blog zag je foto’s die ik eerder dit jaar nam; foto’s van het centrum van Den Haag tijdens de eerste lockdown, het thuisonderwijs, het torentje van Rutte in de zomer, het Plein een paar weken geleden en een foto die ik in het Mauritshuis nam, eind november. De foto met de arm hierboven.

De corona street art wall in Den Haag.

Foto’s corona street art wall

De corona street art foto’s maakte ik toen de maatregelen na de eerste lockdown versoepeld werden. In de Waldorpstraat in Den Haag was vlakbij station Hollands Spoor, naast The Globe, een (tijdelijke) ‘corona street art wall’ gecreëerd met het thema ‘Stay Safe’. Wellicht is het nog steeds te zien, dat weet ik niet.

De reeks kunstwerken was gecreëerd tijdens de ‘corona street art jam’, een street art actie van diverse kunstenaars om het zorgpersoneel een hart onder de riem te steken. Vooral dit airbrush kunstwerk van een vrouw of meisje met een mondkapje vond ik erg mooi. Het is gemaakt door AirBrushArt4You.

Lang blog

En daarmee zijn we aan het eind van dit blog gekomen. Knap als je het hebt volgehouden. Tja, neem het me niet kwalijk, ik zie niet elke avond een volwassene om tegenaan te praten, heb behalve dit nog meer aan mijn hoofd, dus ik moest het even kwijt.

Hoe staat alles er over een jaar voor?

Hopelijk wordt 2021 een beter jaar. Ik ben er een beetje bang voor, maar ik ben ook wel echt héél benieuwd hoe alles er over een jaar voor staat, wat corona in Nederland betreft, de pandemie wereldwijd, het corona vaccin, reizen (in Europa en buiten Europa), de horeca en alles.

Wat denk jij? Hoe ziet de wereld er over 12 maanden uit?

Deel je gedachten en laten we het volgend jaar teruglezen, allemaal, in goede gezondheid!

Sterkte allemaal de komende tijd en stay safe!