Wintersport in Valle d’Aosta: dat betekent skiën op het dak van Europa. Skiën in een door Nederlanders nog onontdekte regio in Italië die juist zo veel te bieden heeft. Ik ging mee op een wintersport persreis naar La Thuile in Noord-Italië en testte het voor je uit. Hieronder lees je er een verhalend blog over.

Hoe beviel het skiën in Valle d’Aosta?

Hoe is wintersport in Valle d’Aosta?

Als we naar de Italiaanse sneeuw vertrekken is het net een week stralend weer geweest in de Alpen waardoor het juist zo fotogenieke witte laagje in het dal gesmolten is. Bij het zien van de groene weides houd ik mijn hart dan ook even vast. Eventjes ben ik bang dat er maar een paar pistes open zijn. Die angst is echter totaal onterecht. Logisch ook, je zit hier zo hoog!

Stap in de gondel, glij met me mee en geniet van al wat je ziet!

Lente in het dal, winters wit op de piste

Hoe heerlijk lenteachtig het in het dal ook is, zo op en top winters wit is het zodra we de gondel omhoog hebben genomen. Op de berg ligt nog gewoon 3 meter sneeuw. Alle pistes van La Thuile-La Rosière zijn open, de sneeuw is perfect, het uitzicht is adembenemend en wat een rust!

Dit is Valle d’Aosta en ik ben nu al verkocht!

Na jaren weer skiën

Het is alweer 4 jaar geleden dat ik voor het laatst op de lange latten stond. Ik kon altijd goed skiën, maar omdat ik de zorg voor twee kinderen heb (zonder man aan mijn zijde), moet er natuurlijk niks gebeuren. Breek ik mijn been dan loopt alles thuis in het honderd. Het was bijna een reden geweest om niet te gaan, maar dat zou zonde zijn geweest, want wat is het hier mooi en wat hebben we een geluk met het weer!

‘Andiamo!’

Vanaf het moment dat ik bovenaan de gondel de piste op wandel, mijn ski’s in de sneeuw leg, mijn skischoen op de ski zet en de klik hoor, denk ik: ‘Yes! Let’s go!’
De Italiaanse skileraar heeft er ook zin in:

‘Andiamo!’

Slecht luttele meters moet ik even wennen, maar al na twee bochtjes heb ik het weer helemaal te pakken; ik kan het nog! Makkelijk. Ik kijk om me heen en denk: ‘Wat is dit toch heerlijk!’

Soms merk je pas dat je iets gemist hebt als je het weer doet. Of als je het weer ziet.

Gigantische bergtoppen zo ver het oog reikt

De afgelopen jaren dacht ik wel zonder wintersport te kunnen leven, en dat is ook zo, maar toch voel ik me op de ski’s, zo hoog in de bergen, met oneindig veel gigantische bergtoppen aan alle kanten om me heen, weer leven. Nietig tussen al die giganten, maar tegelijkertijd één met de natuur.

Mijn ski’s glijden soepel door de sneeuw, de zon schijnt op mijn wangen, het uitzicht is formidabel, wat wil ik nog meer?

Ervaren skiër

We zijn van te voren in kleine groepjes ingedeeld. Ik was duidelijk te voorzichtig in het aangeven van mijn ervaring. Ik heb het in de loop der tijd toch zo’n 15x gedaan. Omdat ik nu met iemand ski die een stuk minder ervaren is dan ik heb ik alle tijd om foto’s te maken. Maar wachten en fotograferen is met dit weer zeker geen straf.

Italiaanse skileraar

Tussendoor krijg ik af en toe wat tips van de Italiaanse skileraar: Giuseppe.
‘Noem me maar Pino,’ had hij gezegd.

Pino is weliswaar een man op leeftijd, maar zijn Italiaanse charmes is hij met de jaren niet verloren.
Als ik naast hem stop tovert hij op zijn zongebruinde gezicht steeds weer een glimlach tevoorschijn.

Matterhorn

Ook wijst hij me de Zwitserse Matterhorn. Kijk je goed naar de foto hierboven dan zie je in de verte een heel klein puntje. Klein? De Matterhorn is gróót! Een dag later krijg ik gelukkig nog de kans ‘m vanaf Courmayeur met mijn camera dichtbij te halen (je ziet het hieronder), maar nu zijn we nog even op de piste bij La Thuile.

Birichina

‘Birichina!’ grapt Pino als ik niet precies doe wat hij zegt. Ik kende het woord niet, maar kennelijk ben ik eigenwijs. ‘Als een puber,’ verduidelijkt hij. ‘Like a monkey!’

Ik moet meer door mijn knieën buigen. Dat weet ik ook wel, mijn ex zei het ook vaak als we op wintersport waren, maar ik kwam die berg toch wel af. En hard ook. Echt hard. Toen. Zonder helm, wat gewoon stom is. Nu ga ik niet meer zo hard als destijds, en draag ik een helm, voor het geval dat. Er hoeft maar één mafkees tegen je aan te knallen.

Soepel skiën kan ik gelukkig nog steeds, op mijn manier.

‘Birichina!’ zegt hij weer, terwijl ik nu toch echt wat dieper door mijn knieën ga.
Nou ja, we lachen er maar om.

Van Italië naar Frankrijk skiën

Vanuit Italië skiën we ongemerkt naar Frankrijk. Slechts een bord op de piste geeft aan dat we de grens gepasseerd zijn. We zijn inmiddels in de buurt van het op 1850 meter hoogte gelegen La Rosière, een Frans skidorp dat samen met het Italiaanse La Thuile tot hetzelfde skigebied behoort: Espace San Bernardo.

Twee landen in één skipas dus, dat is altijd leuk!

Prachtige brede pistes

Ook hier zijn de pistes prachtig breed. Wat een ruimte! En al die machtige toppen in de verte. Dat zie je niet overal. Hier in Valle d’Aosta wel. Het is bijna alsof je op het dak van de wereld skiet…

Niet voor niets wordt Valle d’Aosta vaak ‘Il tetto d’Europa’ genoemd, het dak van Europa. Zo voelt het af en toe ook echt. Niet alleen in Courmayeur (op de foto hieronder), waar je off piste ‘van het dak af’ kunt skiën, maar ook hier.

Skiën op het dak van Europa, in Valle d’Aosta kan het!

Skiën in Italië

Wat is skiën in Italië heerlijk. Het is schitterend, het is rustig en het is heerlijk om Italiaans te horen. Wachten bij de skiliften hoeft zelden en als het wel moet dan kun je de tijd verdrijven met het kijken naar de zongebruinde armen van Italiaanse liftmeneren.

Ligstoelen op een zonovergoten piste

Na een paar uur skiën en nog een paar liften komen we weer met de groep bij elkaar. Enkelen van ons zitten op de piste in heerlijk luie ligstoelen van het zonnetje te genieten. Ook fijn natuurlijk. Niet skiën is in Valle d’Aosta ook niet verkeerd!

Lunchen op de piste

Met zijn allen lunchen we op de piste, bij Ristorante Lo Ratrak, op de rand van de berg, niet ver van de gondel. Ook dat is voor ons geregeld en dat is niet verkeerd natuurlijk.

Lo Ratrak biedt Italiaans eten van topkwaliteit, met traditionele gerechten uit Valle d’Aosta en lokale ingrediënten.

Heerlijk in het zonnetje

Daar zitten we dan, heerlijk in het zonnetje. We hoeven niet in de rij in een massaal buffetrestaurant voor een bak slappe frieten, zoals je wel eens treft, nee, we zijn in Italië en worden verwend. We bekijken de lunchkaart met de heerlijkste Italiaanse gerechten.

Lokale wijn

In de middag zouden we niet meer skiën, maar stond er iets anders op de planning. Iedereen bestelt bier, dus ach, dacht ik, laat ik dan maar voor een Valdostaanse wijn gaan. Ook die moet je testen natuurlijk. Want je wist het misschien niet, maar Valle d’Aosta staat ook bekend om de wijnen van hooggelegen berghellingen, waarover ik een andere keer meer zal vertellen.

Terwijl ik rozig van de wijn aan de tagliatelle ai funghi porcini zit en de zon mijn nog winters witte wangen kleurt tel ik mijn zegeningen. Ik ben aan het werk en het leven is mooi.

De zon kleurt mijn nog winters witte wangen.

Er wordt nog tiramisu toe gegeten, geen toeristische hap, maar home made, waar ook de Italianen zelf van smullen. Omdat ineens besloten wordt dat we toch nog een uur kunnen skiën, ga ik voor koffie in plaats van een toetje. Ik wil helder genoeg zijn. Bovendien hebben we eind van de middag ook nog een chocoladeproeverij, dus ik hou nog een gaatje vrij.

Koffie voor 1,50

Mocht je overigens zelf naar Ratrak gaan dan is het goed te weten dat je zowel binnen als buiten kunt zitten. Wil je niet lunchen maar alleen iets drinken? Kies dan voor de lekkere ligstoelen. De koffie kost er slechts 1,50. Dat zijn nog eens fijne wintersportprijzen!

Zwarte piste?

We trekken onze ski-jacks weer aan, zetten onze helm op en wandelen naar onze ski’s. Wordt het de zwarte piste helemaal naar beneden of gaan we voor nog een rondje boven?

Ik ben de hele dag nog niet gevallen, maar gok dat geluk niet eeuwig kan duren en aangezien ik lang geleden eens tijdens een studiereis overmoedig iets te hard een laatste afdaling heb genomen, over de kop ben gevlogen en met een hersenschudding naar beneden ben gekomen, besluit ik voor een rustig rondje te gaan.

We nemen de rode piste. Nog steeds is de sneeuw perfect. Niet ijzig, niet papperig, maar prima poedersneeuw.

Helemaal terug tot aan het dorp skiën kán overigens wel, ook gewoon in maart en april.

Terug naar La Thuile

Na nog een heerlijke afdaling nemen we de gondel weer terug naar La Thuile, waar we in het mooie Montana Lodge & Spa hotel verblijven. Vanavond wacht daar de wellness nog op ons.

Maar eerst leveren we onze skispullen in en wandelen een stukje door het dorp, want er staat nog iets anders op het programma. Ja, we hebben het er maar druk mee, haha.

Hier zie je het kleine ‘centrum’ van La Thuile trouwens, langs een beekje:

Chocolat

Nog in onze skikleding wandelen we naar de volgende highlight: een chocoladeproeverij bij het tot in de wijde omtrek bekende Chocolat, een chocolatier en pastissier in La Thuile waar zelfs vanuit Frankrijk voor naar Italië wordt gereden. Als het lukt wil ik daar in een apart blog nog een keer meer over vertellen.

Skyway Monte Bianco

Ook zul je nog lezen over de Skyway die we de dag erop vanuit Courmayeur naar de top van de Monte Bianco namen en waar we na de lunch zo hoog in de hemel boven Europa gewoon in een hemdje buiten konden zitten tot we de Skyway weer terug moeten nemen en mijn telefoon voor het eerst in mijn leven een ‘oververhit’-melding gaf. En dat op wintersport!

Il tetto d’Europa

Wil je echt op het dak van Europa skiën, op ‘il tetto d’Europa’, zoals Valle d’Aosta ook wel genoemd wordt? Dan moet je in Courmayeur zijn. Met de Skyway omhoog en dan skiënd over de flanken van de Monte Bianco (de Mont Blanc) naar beneden. Hier zie je de top van de Monte Bianco die ik voor je op de foto zette:

Skiën, niet-skiën of snowboarden in Valle d’Aosta

Behalve skiën kun je uiteraard ook snowboarden in Valle d’Aosta. Een deel van onze groep deed dit. Hier lees je meer over snowboarden in Valle d’Aosta.

En ook voor niet-skiërs is er genoeg te doen. Van wandelen tot wellness. Of ga lekker in bikini op het balkon liggen! Ik deed het ook even. Zo heb je ineens een zonvakantie en wintersport inéén. Sowieso kun je ook eens in de zomer naar Noord-Italië gaan!

Tip: Ga ook eens in de zomer naar Valle d’Aosta!

Top ervaring

Skiën in La Thuile in Valle d’Aosta was letterlijk en figuurlijk een top ervaring. Het waren een paar prachtige dagen. Het hotel waar we mochten verblijven (Montana Lodge & Spa) was ontzettend mooi (hieronder zie je het uitzicht vanaf mijn balkon), de omgeving fantastisch, we hadden heerlijke temperaturen en toch top sneeuw!

Update 2023-2024: Ben je enthousiast geworden en wil je ook naar Valle d’Aosta? Tegenwoordig biedt ook TUI Valle d’Aosta aan!

Inmiddels (begin april) is er alweer veel nieuwe sneeuw bijgevallen. Op de berg ligt momenteel 2.90m.

Review Skiën in Valle d’Aosta

Meer over het gebied èn over andere skigebieden in Valle d’Aosta die we bezocht hebben lees je in mijn andere blog: skiën in Valle d’Aosta. Ook kun je alvast de website van de VVV van La Thuile en van Turismo Valle d’Aosta bekijken: Love VdA.

Ik bezocht La Thuile en Valle d’Aosta eind maart 2019 op uitnodiging van de regio. Het betrof een groepspersreis. Vluchten, transfers, overnachtingen, maaltijden, activiteiten, eten en drinken, skipas en skihuur werden voor mij betaald. Mijn enthousiasme over de regio is echter 100% oprecht. De foto’s in dit blog maakte ik in La Thuile, La Rosière en Courmayeur.