Zandstorm in de Sahara

Zandstorm in de Sahara

Blog Marokko Sahara foto followmyfootprints @eventjes

De wind giert om de stilstaande jeep, wiegt ons zelfs een beetje heen en weer, alsof we al op een dromedaris zitten. Als we uitstappen worden we overvallen door duizenden speldenprikjes. Een zandstorm! We zitten er midden in en worden letterlijk gezandstraald.

Koud is het niet, de wind is ‘warm’. Fijn zand waait in onze ogen en haren, prikt venijnig op onze huid, als bij een hagelbui. Doeken en sjaals worden haastig om hoofden geslagen. Omgebonden zoals het hoort, als een tulband, of gewoon zoals het toevallig het snelste gaat.

Jullie wilden zand? Dan krijg je het ook!

Zandstorm in de woestijn

Zonnebrillen op jongens!’ Geen zon te bekennen, maar het zand zit al snel tot in onze poriën, in wenkbrauwen, wimpers, ooghoeken en contactlenzen. We zien haast niks meer, dus die bril is geen overbodige luxe. Een enkeling zoekt dekking achter de jeep.

Blog Marokko Sahara foto followmyfootprints @eventjes 1

Een zandstorm. Funest voor camera’s.

‘Zo erg heb ik het eigenlijk nog nooit meegemaakt,’ zegt onze gids, een Nederlandse vrouw die al jaren in het zuiden van Marokko woont en inmiddels getrouwd is met Mo, haar Marokkaanse man. Yes! Hier gebeurt iets unieks. En waren we daar stiekem niet voor gekomen?

We rijden weer door, van de uitlopers van de Atlas, dieper het land in, richting Merzouga aan de rand van de Sahara. Zand stuift over de weg, steeds meer en meer, tot de weg bijna weg is. Dan de piste op, zoals ze dat noemen, off road, steeds verder, de dorre vlakte over. Kaal en ruig. Deprimerend desolaat maar ultiem enerverend tegelijkertijd.

In de verte stofwolken. Iets wat op een wervelwind lijkt.

Mo zit aan het stuur. Een hippe glanzende zonnebril op zijn neus. Hij concentreert zich op de ‘weg’, voor zover die nog te zien is, de andere jeeps nauwlettend in de gaten houdend. Ook al merk je het niet meteen aan hem, het lijkt alsof hij er van geniet. Van dit gecross in de woestenij, juist vandaag extra spectaculair door het slechte zicht.

Plotseling zijn we één van de 4×4’s kwijt. We maken rechtsomkeert en gaan op zoek. We trotseren het zand dat met geweld om de jeep raast. Hoe kan een mens hier ooit de weg vinden? Slechts af en toe een paar keitjes als oriëntatiepunt. Maar de chauffeurs zijn ervaren, zo bedreven hier te rijden dat ze elkaar snel weer gevonden hebben in het eindeloze niets.

Zand, overal zand.

De jeeps racen voort over de kale, ruige vlakte. Vlak maar toch hobbelig door alle keien. Niets dan dorheid, stenen en wolken stuifzand. Het wordt niet saai, het blijft op een prettige manier spannend waardoor we stiekem wensen dat dit eeuwig zou duren.

We kletteren en ratelen het verlaten gebied door. Stoten onze hoofden en hotsen en botsen in de jeep tegen elkaar aan. We kijken naar buiten, maar opgestoven en rondwaaiend zand belet ons het zicht. Net alsof het mistig is.

Blog Marokko Sahara foto followmyfootprints @eventjes 2

Een zandstorm in de Sahara.

Na de ruige rit met de jeeps stappen we in Merzouga op een dromedaris, voor het laatste stukje, door de zandduinen van Erg Chebbi. Bij het bestijgen van de dromedaris worden we er even bijna vanaf gekieperd, maar daarna wiegen we langzaam de woestijn door. Het is dat zand en wind ons nog steeds teisteren, maar eigenlijk is het best wel ‘zen’, zo zachtjes meegevoerd worden, die cadans, met zandduinen tot zover onze ogen rijken.

Blog Marokko Sahara foto followmyfootprints @eventjes 4 Blog Marokko Sahara foto followmyfootprints @eventjes 3 Blog Marokko Sahara foto followmyfootprints @eventjes 5

Niet verhit, wel verwaaid, zanderig en plakkerig, komen we aan bij het kamp. Tapijten vormen een pad langs de tenten van het kampement. Nog even en de windlichtjes gaan aan. Stevige bruine doeken doen dienst als tentzeil. De fonkelende sterrenhemel die we verwachten is er niet. Echte bedden zijn er wel.

Blog Marokko Sahara foto followmyfootprints @eventjes 6 Blog Marokko Sahara foto followmyfootprints @eventjes 7 662b Blog Marokko Sahara foto followmyfootprints @eventjes kop

Heel vroeg zijn we ’s ochtends wakker. In een bed vol zand. Op de dekens, ónder de dekens, op onze bagage, ertussen, en in onze ooghoeken. Het knarst zelfs tussen onze tanden.

Gelukkig zijn er douches. Een douche, in de woestijn! Nee, het is geen fata morgana, er is serieus warm stromend water in het kamp.

Avontuur de luxe.

 

Deze reis werd uitgevoerd door Dades reizen en maakte onderdeel uit van een persreis van het Marokkaans Verkeersbureau. 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven