Zuid-Italië: via Umbrië naar Puglia, Basilicata en Campanië

Zuid-Italië: via Umbrië naar Puglia, Basilicata en Campanië

Zuid-Italië, zucht… Sinds ik ooit ergens had gelezen dat het verre zuiden van Italië zo ruig, woest en puur moest zijn had ik een enorme behoefte gevoeld naar Zuid-Italië af te reizen; helemaal naar de hak van de laars! Naar Lecce! Ik had nog geen idee hoe mooi de stad eigenlijk moest zijn, maar ik móest er naartoe. Gewoon het idee alleen al dat ik daadwerkelijk op dat ene puntje op de kaart zou staan…

Via Toscane, Umbrië en de Marche naar Puglia, Basilicata en Campanië!

Perugia-mooie-stad-italie

Het verlangen alle uithoeken van Europa te zien

Überhaupt had ik een sterk verlangen alle uithoeken van Zuid-Europa te bezoeken. Van de hele wereld eigenlijk. Er was zoveel meer dan Nederland alleen. Met mijn moeder en zusje had ik al wel wat mediterrane tripjes gemaakt, en op mijn achttiende woonde ik al voor de eerste keer een jaar in Barcelona, maar daar was mijn reishonger nog lang niet mee gestild. Steeds wilde ik nog meer zien.

Wanderlust in de jaren 90!

De Mezzogiorno

Toen ik tijdens mijn studie een werkstuk over de Mezzogiorno moest maken, of eigenlijk over de verschillen tussen het rijke noorden en het armere zuiden van Italië, werd mijn verlangen naar het zuiden te gaan alleen nog maar meer aangewakkerd. Ik wilde niet naar moderne West-Europese steden, ik wilde iets zuidelijks, iets mediterraans, iets authentieks, iets puurs. Eerder vond ik dat al tijdens een paar weken rondreizen in Andalusië, maar ook in Zuid-Italië hoopte ik dat te vinden.

Niemand had het indertijd over Puglia, waar ik naartoe ging. En als ik zei dat ik naar Lecce ging, zeiden mensen: ‘Hoezo ga je daar nou naartoe?’

Naar de hak van de laars in Zuid-Italië

Achttien jaar geleden ging ik. Ik was nog jong en ik reisde alleen; nou ja, samen met mijn Rough Guide van Italië dan. Smart phones en social media bestonden nog niet, maar ach, door mijn studie sprak ik behalve Spaans en Catalaans inmiddels ook Italiaans, dus dat kwam wel goed. Ik kocht een Eurolines-ticket naar het prachtige Florence en vertrok.

Op zoek naar het geheim van het zuiden…

Florence

Stop in Florence

Na een busreis van meer dan 24 uur kwam ik allereerst aan in het mooie Florence, in Toscane. Het was eind oktober en nog aangenaam warm. Ik ontdekte de stad, bezocht de Galleria dell’Accademia, maakte foto’s van het Palazzo Vecchio en de kathedraal van Florence, wandelde over de Ponte Vecchio en zigzagde door leuke kleine straatjes. Samen met Chris, een Canadees die ik ontmoette, at ik pasta. Ik genoot.

ponte-vecchio-florence

Met de trein naar Perugia

Na een nacht in een ostello per la gioventù, een jeugdherberg, reisde ik in 2 uurtjes tijd met de trein door naar studentenstad Perugia, in Umbrië. Tot mijn verwondering kwam ik onderweg pal langs het meer van Trasimeno!

Tip tussendoor: wil je een keer in deze omgeving overnachten, maar dan absoluut níet in een jeugdherberg, kijk dan op de site van Eliza was here: je vindt er mooie adresjes in Umbrië!

perugia-bezoeken

Vlakbij Piazza Italia, waar ik was uitgestapt in Perugia, bestelde ik een insalata caprese. Daarna ging ik weer op zoek naar een hostel. Het was een hele rommelige en eenvoudige deze keer, maar het uitzicht op de lichtjes in de stad, ’s avonds laat, was adembenemend en bezorgde me kriebels in mijn buik.

uitzicht-kamer-perugia

Dít soort simpele dingen, daar werd ik gelukkig van.

Ik vond het heerlijk om alleen op reis te zijn. Echt alleen voelde ik me niet. Ik kletste met 2 Mexicaanse meisjes, 3 jongeren uit Congo en een jongen uit Benin, en met een Duitse studente en een Française dronk ik daarna Italiaanse wijn op het dakterras. Dat ik met 7 anderen op een kamer sliep maakte me indertijd niks uit. Jou wel? Tip: ga dan met SNP Natuurreizen naar Umbrië!

perugia-in-de-mist

Perugia in de ochtenddauw

Om 6 uur ‘s ochtends werd ik gewekt door het mannetje van de jeugdherberg, een klein Italiaantje. Niet veel later wandelde ik in alle vroegte al door een mysterieus, mistig en nog vrijwel verlaten Perugia.

Ook al is het 18 jaar geleden, ik zie me nog lopen. Ik voel de rust en de vredige sfeer nog.

assisi

Via Assisi naar Foligno

De trein die ik had willen hebben, ging helaas niet. Voor niets was ik zo vroeg naar het station gegaan. Dan maar de bus. Het werd de bus naar Foligno, via Assisi, waar ik een paar jaar eerder al eens met mijn moeder was geweest, in combinatie met een citytrip naar Rome.

Lees ook: Rome met kinderen.

Richting de Marche

Vanaf Foligno nam ik alsnog de trein verder naar het zuiden, naar Ancona, in Le Marche. Le Marche (in het Nederlands De Marken) is een regio die pas de laatste jaren langzaamaan bekender wordt onder Nederlanders. Je vindt er vaak de wat kleinschaliger campings en vakantiehuizen.

Tip: bekijk deze familievakanties van SNP Natuurreizen naar de Marche.

Met de trein naar Zuid-Italië

Onderweg ontmoette ik Daniele, een jonge Italiaan uit Potenza, die in Perugia studeerde.
Hij vertelde over zijn stad. Indertijd kon je het niet even snel Googlen om te kijken of het inderdaad mooi is, zoals je dat nu vaak doet, maar door wat hij vertelde dacht ik:

‘Potenza, daar moet ik naartoe!’

Tot de dag van vandaag is het er nog steeds niet van gekomen, maar misschien moet ik het in 2018 gewoon eens doen!

trein-perugia-ancona-lecce

Verder door naar het zuiden

Hoe dan ook, samen met Daniele stapte ik over in Ancona en reisde verder door naar het zuiden. Tot aan Pescara moesten we staan, maar Daniele trakteerde me op een koffie in de restauratiewagon. Hij verliet me in Foggia en vanaf dat moment zat ik weer alleen in de trein. Inmiddels reisde ik al de hele dag.

Het landschap van Puglia

Puglia (onder Nederlanders ook wel bekend als Apulië) heeft best wel aparte plaatsjes en leuke dorpjes, maar het landschap van Puglia viel me in eerste instantie een beetje tegen. Dat woeste en ruige wat ik gehoopt had aan te treffen had je hier in elk geval niet. Het landschap was zelfs vrij vlak. Ik zag veel akkerbouw en olijfbomen, en in de verte de zee.

Het landschap was helemaal niet zo ruig, het was vrij vlak!

De stranden van Puglia

Dat de stranden van Puglia geweldig mooi moesten zijn, wist ik toen ook nog niet. Inmiddels weten steeds meer mensen dat wel, ook al is het soms even zoeken en ook al moet je er niet met massa’s Italianen tegelijk naartoe. Van de Tremiti eilanden voor de kust had ik destijds ook nog nooit gehoord. Tegenwoordig staan ze op m’n bucketlist.

De paradijselijke Tremiti eilandjes kende je vast nog niet!

Bijna in Lecce…

‘Inmiddels is het 16:40u en zit ik al meer dan 8 en een half uur in de trein’ schrijf ik in mijn reisdagboek. ‘We gaan zo stoppen in Brindisi en als het goed is kom ik een half uur daarna in het ‘Florence van het Zuiden’ aan: Lecce.’

Als ik aan het eind van de middag aankom in Lecce heb ik in totaal 763 kilometer afgelegd, op 1 dag. Meteen na aankomst informeer ik naar treinen vanaf Lecce (je kon het indertijd immers niet even op je telefoon opzoeken) en daarna loop ik het centrum in. Althans, dat hoopte ik, maar het was nog best een stukje lopen.

plein-in-lecce

Lecce, een grote stad

Al meteen merk ik dat Lecce een veel grotere stad is dan ik gedacht had. Ik verdwaal even, maar ik zie ook wat een schitterende stad het is. De mooie kalkstenen kleuren van de gebouwen vallen me op.

Wat gek, dacht ik, dat ik nog nooit iemand over deze mooie stad heb gehoord!

zuid-italie

Maar ook ik val op. Zo vaak loopt hier kennelijk niet ineens een lange blondine door de stad, en al helemaal niet alleen. Ik moet lachen om wat ik opgeschreven heb:

‘Een hoog bezienswaardigheidsgehalte’ staat ik in mijn reisdagboek. ‘Niet alleen de stad, maar ook ik!’

bezienswaardigheden-Lecce

Op zoek naar een slaapplaats

Ik ga op zoek naar de agenzía de turisme (de lokale VVV) en informeer nog een keer naar bussen, treinen en een slaapplaats. Ik kom terecht in een bed & breakfast bij een oud vrouwtje. Het kost me 40.000 lire (20 euro) en vergeleken bij de youth hostel in Perugia vind ik dat ineens duur. Maar… ik hoef deze keer niet in een stapelbed te slapen en ik heb een kamer voor mezelf, dus eigenlijk valt het best mee.

lecce-in-oktober

Lecce in de avond

In het donker wandel ik door Lecce. De Duomo is schitterend verlicht. Ook zie ik veel winkels, maar restaurantjes lijken schaars in de jaren 90. Bij een pizzeria word ik aan een tafeltje in een hoek gezet. Ze vinden het maar vreemd dat ik alleen ben.

‘Dove è il tuo marito?’ – Waar is je man?

Pizza van 1 meter lengte

Omdat je in Zuid-Italië natuurlijk een keer pizza gegeten moet hebben, bestel ik pizza. Je kunt kiezen tussen langwerpige pizza’s van 25, 50 en 75cm en zelfs van 1 meter lang! Ik drink er een vino bianco bij, uit Locorotondo, een mooi plaatsje in Puglia. Ondertussen blader ik wat in mijn reisgids en schrijf wat ansichtkaarten naar Nederland. Tegen elven loop ik terug naar mijn B&B. Ineens is het rustig in de stad.

Getoeter

Al vroeg word ik wakker van het verkeer. Vooral van heel veel getoeter, zoals de Zuid-Italianen dat zo goed kunnen. In mijn reisdagboek schrijf ik: ‘Hoezo heetgebakerd?’ Hoe dan ook, temperamentvol zijn ze in elk geval.

Ik eet mijn mini-ontbijtje en ga op zoek naar een reisbureau om een busticket te boeken. Als dat geregeld is kan ik meer ontspannen. Ik verheug me erop de centro storico van Lecce te ontdekken, het historische centrum.

Lecce-bezienswaardigheden

Lecce ontdekken

Ik wandel langs de Duomo, de kathedraal en de Campanile op het mooie Piazza del Duomo, dan langs een pozzo, een barokke put bij het Palazzo del Seminario en strijk even neer op Piazza Sant Oronzo. Op weer een ander plein eet ik iets. Daar ontmoet ik Gabriele. Ik heb inmiddels zoveel Italiaans gesproken de afgelopen dagen dat het bijna vanzelf gaat.

Wat een schitterende barokke gebouwen!

barok-in-lecce

Barokke gebouwen en lichtgekleurde straten en pleinen

Samen wandelen we nog een stukje verder door de stad. Langs mooie barokke gebouwen en door lichtgekleurde straatjes. Een bezoek aan het Romeinse amfitheater komt er niet meer van, maar er moet altijd iets te wensen overblijven.

Wil jij ook wel eens naar Lecce? Kijk dan zo naar de aflevering van 3 op reis. Lees je dit later pas? Het betreft de uitzending van 19 november 2017: Chris in Puglia.

Mooie plaatsjes in Basilicata

Vanuit Lecce reis ik met de bus eerst naar Brindisi en dan naar het westen, terug het binnenland in, via een stukje Puglia nog naar het relatief onbekende Basilicata. Via Mesagne, Francavilla en Grottaglie bereik ik Taranto. De bus stopt nog in Castellaneta en Metaponto, maar ook in het pittoreske Ferrandina en in prachtig Potenza, waar ik helaas de bus niet uit kan.

Authentiek Basilicata!

Matera

Ik besefte toen ook nog niet dat het mooie Matera hier echt vlákbij lag. Het was inmiddels donker en zonder het te weten was ik langs de allermooiste steden en dorpen van Zuid-Italië gekomen! Het mooie Matera is samen met Plovdiv (Bulgarije) in 2019 culturele hoofdstad van Europa. Vorige week kon je deze stad bij 3 op reis zien. Tip: deze uitzending van 12 november 2017 is nog terug te kijken: Chris in Basilicata.

Ben je net zo enthousiast als ik en wil je meteen een reis van Eliza was here naar Matera boeken, kijk dan hier: Le Grotte della Cività. Of bekijk de hotels hieronder!

Hier vind je nog meer hotels, B&B’s en hele gave accommodaties in Matera!

Via Potenza en Salerno naar Napoli

Via Potenza en Salerno (een stad die ook zeker een stop waard is, lees het blog met Salerno tips van Sigrid van My Travel Secret maar) reis ik door naar Napoli, waar ik 6 uur later aankom. Het is inmiddels 21:00u ’s avonds als de bus op de Piazza Garibaldi in Napoli stopt. Ineens sta ik midden in het drukke en chaotische Napels.

Ineens sta ik midden in het drukke en chaotische Napels!

Napels is precies zoals ik me had voorgesteld, maar ook overweldigend. Veel auto’s, veel mensen, luid getoeter en ineens zie ik te midden van de drukte een lange blondine (langer en blonder dan ik) verschijnen: de vriendin die ik ging bezoeken! Samen met haar Italiaanse vriend woonde ze al een tijdje in Napels.

Napolitaanse pleintjes

Het is al laat als we bij hun appartementje in een typisch Napolitaans straatje in de Quartieri Spagnoli zijn aangekomen. Maar naar bed gaan? Wel nee. Eerst eten natuurlijk! Heel laat eten we, samen met een grote groep Italiaanse vrienden van ze, op een pleintje: Piazza Sannazzaro. Ver na middernacht drinken we met zijn allen nog iets op het gezellige Piazza Bellini. Italiaanser kan het niet.

Amalfi, Positano, Capri en Pozzuoli

De dagen erop ontdekken we Napels, Amalfi, Positano, Capri en Pozzuoli, mooie plekken in de omgeving van Napels. Het is inmiddels begin november, en ook al beloof ik mezelf hier ooit in het voorjaar of de zomer terug te komen, ik geniet intens voordat ik via Rome weer terug ga naar Florence, waar ik met een overstap in Milaan weer terug ga naar Nederland.

Het voelt alsof ik een eeuwigheid ben weggeweest en toch is het voorbijgevlogen!

Over de Amalfitaanse kust zal ik nog eens apart wat meer schrijven. Enkele foto’s van Napels en Capri zie je hier al. Ja, ook van de Napolitaan die ik er nog ontmoette, haha.

Update 2022: Meer recente foto’s vind je via linkjes in dit blog over de omgeving van Napels

Wil je zelf naar Campanië?

Kun je niet wachten en wil je graag een reis boeken naar Campanië, bekijk dan de vakanties van SNP Natuurreizen naar Campania. Wat dacht je bijvoorbeeld van een wandelvakantie naar Prócida, Ischia en Capri? Tip! Maar lees ook zeker mijn reisblog over Napels en omgeving.

Of liever naar Puglia?

Wil je ook naar Lecce (waar ik eerder in dit verhaal over schreef) of wil je Puglia of Basilicata ontdekken? Het handigst is het om een auto te huren. Er zijn weliswaar bussen en treinen, maar wil je de kleinere dorpjes en afgelegen stadjes ontdekken dan is een auto natuurlijk ideaal.

Auto en hotel boeken

Een betrouwbare autoverhuurmaatschappij is Sunnycars. Hier lees je over mijn ervaring met Sunnycars op het Zuid-Italiaanse Sicilië. Hotels, bed & breakfasts en appartementen in Puglia vind je hier. Accommodatie in Basilicata vind je hier.

Vlucht, accommodatie en autohuur in één

Je kunt alles zelf los regelen, maar je kunt ook een reis boeken waarbij vlucht en accommodatie er al bij in zitten. Bijvoorbeeld van Eliza was here. Eliza biedt de wat kleinschaliger accommodaties aan, op vaak hele mooie plekken. Voorbeelden van Eliza in Umbrië vind je hier.

Eliza was here in Puglia:

Met SNP Natuurreizen naar Puglia (en eventueel Basilicata):

Of ga net als Vaders op reis (ook een reisblog) met Slow Active Tours wandelen in Puglia.

Meer over wandelen in Puglia en mooie wandelingen in Puglia lees je in mijn nieuwste blog: Wandelvakanties Puglia.

Met TUI naar Puglia

TUI biedt een individuele rondreis met een huurauto aan in Puglia, waarbij je o.a. Bari, Otranto, Gallipoli, Lecce, Taranto, Matera, Alberobello, Ostuni en Polignano a Mare bezoekt: een 8-daagse rondreis Trulli Fantastic.

campanie

Mooie ruige natuur in Zuid-Italië

Dat ruige waar ik lang geleden al naar op zoek was was dus Basilicata (of -update!- de regio met de ravijnen waar ik in dit wandelblog over Puglia over schreef). Toen ik met de bus van Puglia naar Napoli reisde kon ik er een glimp van opvangen. Van achter de busruit genoot ik heimelijk. Wat je hierboven ziet is overigens Campanië.

Hier zou ik terug gaan, ooit.

Sinds ik vorige week 3 op reis in Basilicata heb gezien wil ik nóg liever. Vooral naar Matera… zucht.

Update 2019: Ik ben in Matera geweest en het was inderdaad zeer indrukwekkend. Wat een mooie stad! Bekijk hier de mooiste foto’s van Matera.

Ook naar Calabrië wil ik nog, al sinds ik in Bangkok een tijdje een relatie had met een Calabriaan.

solo-reizen-18-jaar-geleden

Ik in Italië, 18 jaar geleden bij het Santa Chiara klooster in Napels

Reisgids Zuid-Italië

Een reisgids meenemen vind ik nog altijd fijn. Hier wat tips voor Nederlandstalige reisgidsen:

Meer mooie gebieden in Italië

Wil je nog meer mooie gebieden in Italië ontdekken? Lees dan:

Ben jij wel eens in Zuid-Italië geweest? Wat vond jij een mooie streek of plaats?

9 gedachten over “Zuid-Italië: via Umbrië naar Puglia, Basilicata en Campanië”

  1. Ma guarda che bello. Tutti posti dove anch’io ho lasciato le mie tracce. Inamorato di un Pugliese, ho vissuto sei anni in Umbria, Toscane e le Marche.
    E lecce è davvero stupendo!

  2. Mooie plaaten in Basilicata. Ook wij hebben er ons hart verloren en vrienden voor het leven gemaakt.
    Leuk artikel van je.
    Peter.

  3. Mijn eerste reis alleen was ook naar Florence, inderdaad ook met zo’n vreselijk lange busreis. Twee jaar later woonde ik er een paar maanden en ging hierna studeren in Perugia. Wat een ervaring! Wat Zuid-Italië maakte minstens net zo’n indruk op mij. Ik ben inmiddels al heel wat keren in Puglia geweest en ik houd van het eten, de stranden en Lecce is inderdaad prachtig! Het wordt wel echt stukken drukker, dus als je in alle rust naar Zuid-Italië wil gaan zou ik dat snel doen.

  4. Grappig die drang naar een plek waar je nog nooit bent geweest. Ik wilde altijd naar plekken als Darjeeling, Melaka, Calcuttu….misschien omdat daar vroeger bij ons thuis wel eens over werd gesproken. Niet altijd blijken het prachtige, fantastische, mooie plekken te zijn hoor….Darjeeling is als stad helemaal niet bijzonder, maar toch leuk dat ik er ondertussen wel ben geweest.  Melaka en Kolkata waren dan wel weer heel leuk!

  5. Wat een bijzonder verhaal Denise! Wij zaten een paar maanden geleden te twijfelen tussen zuid-Italië en Slowakije. Het werd Slowakije en hoewel ik zeker geen spijt heb….ik wil nu toch ook echt wel naar zuid-Italië <3

  6. Bijzonder dat je zo’n lange reis alleen gemaakt hebt met de bus. Dat je er ook.zo naar uitkeek. Reizen was toen nog veel avontuurlijker Ik hheb geenoten van een trip in Puglia maar heb nog veel te weinig van de omgeving gezien. Moet dus nog eens terug.

  7. Wat een lang en uitgebreid artikel. Leuk om een jongeren jij te zien op de foto. Zelf nog nooit in het zuiden van Italië geweest. Maar na mijn bezoek aan Milaan wil ik meer ontdekken van Italië.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven