‘Je ziet als het ware de golven van de oceaan terwijl je naar een concert staat te luisteren.’ Getriggerd door die woorden keek ik op van mijn telefoon waarop ik snel wat mail en social media checkte voordat ik echt aan het werk wilde gaan.
Waar was het? Hoorde ik nou Gran Canaria? Ja! Ik zie het al: het auditorium in Las Palmas, de hoofdstad van Gran Canaria. Gisteren werd de Matthäus Passion van Bach daar uitgevoerd, met Nederlandse musici.
Ik luisterde nog even verder naar Michael Gieler, de artistiek directeur. Vanaf Gran Canaria was hij te horen bij Vandaag de Vrijdag van WNL. De dirigent zelf en de jonge Nederlandse zangers die speciaal voor het concert naar Gran Canaria waren afgereisd, hadden na de uitvoering van de Passion een staande ovatie gekregen.
Het Auditorio Alfredo Kraus is een opvallend gebouw in Las Palmas. Wandelend over de boulevard langs Playa de las Canteras zie je het al van grote afstand liggen. Als je de foto’s ziet, zul je het beamen: het gebouw is niet alleen bijzonder qua ligging maar ook qua architectuur.
Het is een hypermodern gebouw waar je van moet houden (ik moet eerlijk toegeven dat ik toen ik ‘m zag eerst even dacht dat het een crematorium was), maar bijzonder is het wel. Het ligt mooi, met de zee en de golven in de branding ervoor, en de bergen erachter. In het donker ook nog eens mooi verlicht. Het deed mij een beetje denken aan een adelaar met opengespreide vleugels.
Het is vandaag Goede Vrijdag, traditioneel de dag van de Matthäus Passion. Behalve in de Grote Kerk in Naarden is de Passion op nog vele andere plekken in Nederland te beluisteren. Het verhaalt de laatste uren van Christus, zijn lijdensweg naar het kruis.
De Matthäus Passion die op Gran Canaria werd uitgevoerd is 1e Paasdag, om 10:00u op SBS 9 te zien. In het kader van het International Bach Festival op de Canarische Eilanden is vandaag, 3 april, op Gran Canaria ook nog ‘the best of Bach’ te beluisteren.
Ik luister zelf eigenlijk zelden naar klassieke muziek (in plaats van dat ik er rustig van word word ik er juist heel zenuwachtig van, ik weet niet wat dat is, sorry), maar het schijnt dat de Matthäus Passion, juist als je het live meemaakt, echt wat met je doet.
Heb jij dat wel eens ervaren en kun je vertellen wat het voor jou zo bijzonder maakt?
Ik heb de Mattheus nu meerdere keren gehoord (live en op tv) en 1 keer gezongen. Ik houd wel veel van klassieke muziek, maar werd voorheen altijd een beetje nerveus van Bach, met al die loopjes.
De eerste keer Mattheus vond ik vooral een lange zit, maar toen was ik ook pas 12 jaar. Met de jaren ben ik er van gaan houden, al zitten er best stukjes in die ik saai vind. Zelf zingen was wel de beste manier om de muziek echt te gaan voelen en beleven. Je hoeft geen Christen te zijn om de gevoelens van lijden en verdriet in het verhaal en de muziek te volgen en voelen.
Ik zou zeggen, waag je er eens aan, bijvoorbeeld op http://www.allofbach.com, daar kun je ook nog eens saaie stukjes overslaan 😉
Dank je wel voor je uitgebreide reactie! Dat ‘nerveus worden’ heb ik ook, maar wellicht is er dus toch nog hoop. 😉